Dag dames,
Gisteren hebben we onze voorlichting gehad voor de IVF. Ik vind het erg fijn dat dit persoonlijk wordt gedaan en niet in een groep. Zo voel ik me erg op mijn gemak en ku je echt alle vragen stellen die je wil.
Om te beginnen hebben we mijn schema doorgenomen. Ik hoef niet aan de pil gelukkig. Ik snap dat dat soms nodig is, maar ben voor mezelf daar wel erg blij om. Hoewel ik weet dat velen dit schema misschien al kennen, is het niet voor iedereen bekend. Dus ik schrijf het toch maar even op, ook een beetje voor mezelf, mocht ik mijn kladblaadje met aantekeningen kwijtraken, ghihi. Ik moet op dag 21 beginnen met de Decapeptyl, de remmende stof. Dan na de volgende menstruatie de uitgangsecho en starten met de Gonal-F, de stimulerende stof. Die ken ik al, dus dat scheelt. Dan afhankelijk van de follikelmetingen de Ovitrelle (ken ik ook al) om de eisprong op te wekken en dan 36 uur later de punctie. Ik ben even kwijt wanneer ik ook al weer met de Utrogestan moet beginnen (vaginale zetpillen (YUGH!) die progesteron afgeven). Maar goed: die moeten dan elke dag, 3x daags 2 zetpillen. Overigens is het streefgetal van mijn ziekenhuis 10 à 12 follikels en beschouwen ze 20 of meer als overstimulatie.
De punctie wordt gewoon in mijn eigen ziekenhuis gedaan gelukkig, en waarschijnlijk zelfs door mijn eigen gyn. Er zijn nog twee anderen, maar die ken ik ook allebei, dus dat vind ik een geruststelling. Ik zeg gelukkig, want ons ziekenhuis doet niet de bevruchting en de terugplaatsing. Die worden in het VU gedaan. Die hebben erg goede resulaten en is goed bereikbaar, dus dat vind ik geen enkel probleem. Vriendlief ziet een beetje op tegen het reizen (hij heeft geen rijbewijs), maar ach: dan maar een taxi heen en gewoon met de metro terug!
Vriendlief mag tijdens de punctie aan het hoofdeinde zitten, maar hij is niet zo'n held. Dus ik heb ook maar meteen op het hart gedrukt dat hij dat dan maar gewoon moet aangeven. Voor de punctie zelf krijg ik een infuus waardoor Rapofen(?) gegeven wordt, om de pijn een beetje te verzachten. Helaas mag ik niet alle medicatie, dus in een vervolgafspraak moet ik dat even kortsluiten met de gyn. Na alles kan ik even lekker bijkomen op een andere afdeling totdat mijn lief weer terug is van het VU en we lekker naar huis kunnen.
Tussendoor dus even nog een keer naar de gyn, en nog een prikinstructie voor de Decapeptyl. Inschrijven in het VU ennnnnn: bloed prikken. Nu is mijn vriend dus echt met zijn 2.01 m een held op sokken: hij wil wel eens flauwvallen. En zekerrrrr bij het bloedprikken. Meteen besloten dat gewoon na onze afspraak te doen, dan hebben we het maar gehad. (Hij sputterde nog tegen, maar ik heb hem gewoon meegenomen en hupsakee, het is gelukt!)
Tja, en toen gingen we rekenen.... Komende week ongesteld als het goed is... 21 dagen... Decapeptyl... Gonal-F.... Ja hoor: precies in de zomerstop! Vloekerdevloekvloekvloek!!!! Niet dus! Een maand extra dus! En dan blijkt dat ik dus pas NA mijn verjaardag beginnen kan met de Decapeptyl. Toen was het even klaar: tranen rolden over mijn wangen en ik heb ze ook maar gewoon laten gaan. Nog word ik er verdrietig van: ik had zo graag voor mijn verjaardag zwanger willen zijn.... Zo graag binnen twee jaar een begin van onze droom hebben gezien... Maar nee. Met een grove schatting komen we nu uit op de week van 11 augustus voor de punctie...
Het doet me zeer, ik heb er verdriet van en daar zal ik doorheen moeten. Het is niet lang, het is niet heel ver weg, objectief bekeken dan, maar het is wel die magische grens over. Zucht... IVF, het is niet niks!
PS. Nu maar op pad om ons in te schrijven bij het VU, kijken of het lukt ons allebei ingeschreven te krijgen zonder mijn vriend erbij...
reacties (0)