Even een nieuwe blog!

Allereerst even het goede nieuws!

Met Givano gaat het nu anderhalve week heel goed! Ik heb geprobeerd om te medicijnen achter wege te laten ,want tja...het zijn toch medicijnen en aangezien hij ookal elke dag nexium krijgt. Ik maak zijn fruit en groente tegenwoordig vers..zelf.. Heb 1 fles laten vallen, dus we zitten nu op 3 flesjes, om de dag in de ochtend maak ik pap en geef ik uit een bord met lepel ipv de fles. Tot nu toe gaat dat super! Inmiddels zijn zijn 2 tandjes aan de onderkant door...hihi zo schattig!!

Bovendien ben ik erachter gekomen dat ik recht heb op een aanvulling van mijn ziektewetuitkering, aangezien ik onder het sociaal minimun zit. Dat is fijn...dat het UWV je daarvan niet op de hoogte stelt!Word er even zomaar geld door je neus geboord! Dus dat is ook ´´redelijk´´

Nu ben ik gisteren op gesprek geweest, voor een reintergratieplan, maar ik heb aangegeven daar absoluut niet aan toe te zijn.....Ik heb psychisch nog een hoop te verwerken van het afgelopen jaar en mijn vorige psycholoog heeft me daarbij niet kunnen helpen en dus heb ik een andere gezocht, waar ik vrijdag een eerste afspraak heb staan. De verzekeringsarts had aangegeven dat ik binnen 3 maanden moet werken, HALLO, kan zij in mijn situatie kijken? Ze weet helemaal niks!!!!! Ik moest me al bewijzen (wat is afgewezen) dat mijn bekkeninstabiliteit WEL door mijn zwangerschap komt en dalijk moet ik gaan bewijzen dat ik nog niet in staat ben om te werken. Ik heb aangegeven dat ik 200% voor mijn nieuwe eventuele baan wil gaan en het is niet van maar even proberen of het wel of niet gaat, want ik ben wel alleen en heb wel een kindje om voor te zorgen. Ik kan niet bij een werkgever aankomen, OH sorry maar dat gaat niet, ik heb hoofdpijn, rugpijn..ik ben moe bla bla bla...bovendien ben ik het vertrouwen in mensen ook kwijt..heel raar...ik heb geen zin in vriendinnen of een man die te dicht bij komt ...oh bah!!! Waar komt dit allemaal vandaan? Ik slaap slecht en sinds gisteren heb ik weer ZOOOO`N last van mijn rug-bekken,mijn mentruatie komt er ook aan dus wellicht heeft het daar ook mee te maken!...ik heb amper geslapen vannacht....Fysiek ben ik gewoon uitgeput...alle onderzoeken met Givano en de rest wat allemaal in mijn hoofd omgaat...zucht...waarom lijkt niemand me toch te begrijpen???? Hopelijk heb ik na vrijdag een beter gevoel en kan ik met een gerust hart aan mezelf werken en iemand die me wel begrijpt en evt achter me staat en die het ook begrijpt dat ik even andere dingen aan me hoofd heb dan bijv solliciteren!!!!!! Ze belt me 30 okt om te kijken hoe het gaat....maar daar heb je het alweer...ofdat ALLES in 4 weken is opgelost en me weer helemaal de oude voel.....De druk is allemaal te veel...te groot...

Ik wil wel heel erg graag werken hoor, maar neem mijn werk erg serieus en is belangrijk voor me en NU al helemaal, nu ik de zorg ,alleen, heb voor een kindje, daarom wil ik van mezelf overtuigd zijn dat ik het aankan!.......zucht..