Welcome back part 2....

Hallo,
Dat is lang geleden.... Inmiddels hoop gebeurt... Gescheiden en sinds maart 2017 nieuwe partner. Al snel werd het ons duidelijk dat we graag samen een kindje zouden willen. Zijn dus ruim een jaar onderweg maar wilt niet lukken. Nu de medische malle molen opgestart. Zaad is in orde gelukkig. Bij mij zijn ze de cyclus aan het opvolgen. Vorige ronde ook maar toen helaas geen dominante eicel gevonden. Deze ronde dus extra vroeg de eerste echo, op dag 8, maar nog niks te zien. Dag 11, gister, weer niks te zien en links zelfs niet in beeld te krijgen. Dag 12, vandaag, weer niks te zien en weer links niet goed in beeld gekregen. Morgen nogmaals... Ik kan je vertellen dat het aardig beurs down under voelt en dat ik me zorgen begin te maken... Morgen is wel de specialist van het team daar en een gynaecoloog stand-by voor hulp en uitsluitsel te bieden over het vervolg... Ze willen de eisprong bepalen om op vervolgens op het juiste moment progesteron te prikken... Ben dus bang dat ik volgende maand nogmaals voor de echo's mag gaan en die ben ik nu wel beu...
Dan speelt nu ook nog eens mee dat m'n vent van huis is, de hele week, voor z'n werk... Kan dus niet m'n verhaal kwijt en de emoties lopen hoog op. Iedere dag geconfronteerd worden met die blije stelletjes en dikke buiken in die wachtkamer, werkt niet bevorderlijk....
Dan proberen we naast deze wens ook nog ons huis te verkopen zodat we het huis kunnen kopen van m'n partner z'n ouders. Wilt ook niet lukken en nu zijn er kapers op de kust dus moeten we ons huis voor eind november verkopen, anders krijgt de anderd partij de kans het huis te kopen....in dat geval gaan wij op zoek naar een ander huis maar zou een flinke teleurstelling zijn als we het huis van z'n ouders niet over kunnen nemen...
Dus al met al is het nu gewoon ff veel en zwaar....

Hopelijk morgen een positievere blog van mij...
Voor nu, slaap lekker!