41 weken

oh wat is dit vervelend zeg, dat eeuwige wachten en bankhangen.... 'Ja'.. zegt de verloskundige; 'Dat hebben alle vrouwen aan het einde van hun zwangerschap, die gaan niet meer zo snel de deur uit'. 

excuse moi! ik zit al vanaf week 20 in een rolstoel, kan nergens heen zonder iemand anders, nu kan ik ook al niet meer normaal van mijn bed naar de bank.. gewoon niks meer. als ik eenmaal beneden ben ga ik zitten en .. tja.. tv kijken, op de laptop, met de kleintjes zitten maar dat doe je ook geen hele dag. slapen wil niet meer, alles doet zeer en kraakt en uiteraard moet ik nog ergens een keer naar het toilet wat meteen een hele nachttaak is.  

ik ben het niet alleen meer dan zat om zwanger te zijn, ik ben die bekkenpijn ook zat, ik wil naar de fysio en in de zomer weer kunnen wandelen in het bos, ik ben het zo zat dat alles maar weggewuifd word onder het mom van 'tja, dat hebben alle vrouwen'.. dat hebben helemaal niet alle vrouwen! 'als je ongerust bent over de baby kun je om de dag een ctg laten maken'.. nee daar zit ik op te wachten, wie brengt mij daar?! ik ben niet ongerust over de baby, maar wel over het feit dat er blijkbaar niemand in deze medische wereld is die niet elke zwangere vrouw als elke andere ziet. niemand die erkent dat het voor sommige vrouwen niet alleen minder prettig is, maar gewoon niet meer te doen. 

ik ben geen fan van inleiden, maar ik teken ervoor.. nu graag.