Vandaag was de spannende dag...

Jeetjemina... Heel de nacht elk halfuur wakker maar om half 8 waren we in het ziekenhuis. Elin ging lekker spelen. Het was wel even drama om haar nuchter te houden maar het is gelukt. Ze mocht als tweede naar de operatietafel. Pas toen ze 7 man in blauwe jassen zag wilde ze gelijk weer weg. De narcose was verschrikkelijk... Toen ze zei: Nee mama en gelijk begon te huilen moest ik ook huilen. En toen moest ik nog zeggen wie ze was, wat haar geboortedatum is en waarvoor Elin kwam. Tja neusamandelen en misschien buisjes. Echt erg. Haar verteld dat mama er is en heel veel van haar houdt en dat we dit hadden geoefend thuis en dat ze lang ging slapen. Maar het duurde wel even voor ze echt weg was. Me hart brak. Ze ademde zo zwaar dat ik gelijk aan me moeder moest denken. Die blies zo haar laatste adem uit. Ik raakte licht in paniek. Toen ze op de operatietafel lag wilde ik gelijk weglopen en zei de arts heel lief: Geef haar maar een dikke kus en we zullen goed voor haar zorgen. Ja dat weet ik. Heb haar een dikke kus gegeven en gezegd dat ze me straks weer ziet en dat ik van haar hou! Toen ze eindelijk klaar waren kwam ze in haar bedje. Ze lag op haar zijtje en er zat bloed op haar gezicht. Er kwam bloed uit haar mond en die haalde ik elke keer netjes weg. Ze ademde nog zwaar. Ze werd huilend wakker en was helemaal in paniek. Overstrekken, gillen, huilen, naar de deur wijzen, kruipen over de grond, boos... Vreselijk. Zo heb ik haar zeker 20 minuten gehad en probeerde haar te kalmeren. Me witte jas moest ook uit van haar... Wat een gedoe zeg, echt drama. Gelukkig werd ze rustiger toen we naar beneden mochten. Daar was papa ook. En wilde ze uiteindelijk drinken. Nadat ze haar beker op had, ging ze spelen. Gelukkig! Eindelijk een geweldige glimlach op haar gezicht. Wat fijn om te zien. Ze had vrij grote neusamandelen en die zijn geknipt. Ze had veel vocht achter haar oortjes en ze hebben gelijk buisjes geplaatst. Ze mag vandaag alleen maar vloeibaar eten... Dat wordt nog wat... Morgen mag ze al wat meer eten. Ze ligt nu al lekker op bed. Af en toe even spieken. Ik ben nog een beetje in de war. Had die buisjes eigenlijk ook niet verwacht... Maar goed, het is nu achter de rug! Gelukkig:D. Over 8 weken controle. Dit moest ik echt ff kwijt!