Ik wil het niet meer!

We zijn gisteren met Jonah naar zijn school gegaan voor een kennismaking met zijn juffrouw en zijn klasje. Dat doet de school voor elk schooljaar start zodat iedereen al een beetje kan kijken bij wie je in de klas zit, hoe die eruit ziet etc.


Ik ben daar echt met een enorm rotgevoel van thuisgekomen, en stond op het schoolplein al te vechten om niet in huilen uit te barsten! Ik heb me bedacht, ik wil niet dat mijn kinderen naar school gaan!


Ik had niet verwacht al meteen daar zo geraakt te worden. En het is ook moeilijk uit te leggen wat het nu precies is. Zijn juf was aardig (beetje vreemd, maar wel lief en goed met kindjes), en het klasje zag er redelijk gezellig uit. Jonah begon gelijk druk te spelen in de poppenhoek en trok al gelijk overal het speelgoed uit de kasten/dozen.


Ik kreeg een brief van de juf met hoe het allemaal eraan toe gaat in het klasje en een leeg vel waarop ik een collage kon maken. Want zo legde ze uit': Als Jonah zich dan eens niet zo fijn voelt en verdrietig is kan ik met hem naar de foto's en dingen op de collage kijken en dan wordt het weer een beetje vertrouwd voor hem. Ook zat er een spel in de envelop wat je samen kon spelen als je kind thuiskwam met een aantal vragen. Een aantal leuke vragen: Wat heb je gedaan, wie was er etc. Maar dus ook vragen als: Wanneer was je bang, boos, verdrietig, blij. De tranen springen me alweer in de ogen want dit vond ik dus verschrikkelijk om te lezen! Ik wil er zijn als mijn kind bang/boos/verdrietig is, hem vasthouden en troosten. Ik heb gelijk visioenen van Jonah die moet huilen, maar tegelijkertijd te verlegen/bang is om troost te zoeken of te aanvaarden. Waar moet hij heen als hij nog niemand kent en er nog niks vertrouwd is. Dan mag hij dus kijken naar een stom papiertje waarop dan een foto van mij en Kevin en Sam staat, om nog maar even extra duidelijk te maken dat die er nu niet zijn!!!!! Tegelijkertijd komt dan het beeld in me op van een lief klein mannetje wat 's ochtends nog even lekker tegen me aan kruipt. Ik zou hem momenteel wel voor altijd zo vast willen houden!


Rationeel snap ik echt wel de logica van de collage en het spel, en ik weet dat kindjes vroeg of laat naar school moeten, maar het voelt zo tegennatuurlijk. Jarenlang heb ik moeite gedaan om hem zo min mogelijk naar de opvang te brengen zodat hij zoveel mogelijk thuis bij papa of mama kon zijn, en nu moet ik hem straks 'vrijwillig' dagelijks (!) afstaan aan de eerste de beste.


Jonah zal het maandag waarschijnlijk wel naar zijn zin hebben, maar mama, die heeft nog een lange weg te gaan :(

423 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Marianne M

    Afgelopen maandag was Sebastiaan zijn 1e dag. JANKEN! Hij wilde niet (dat hebben we ook de 6 weken van de vakantie gehoord dat hij niet naar die school wilde) Gelukkig was het een dag later al beter. Vandaag dag 3 ging alles goed. Hij is alleen heel moe en slapen doen we natuurlijk niet meer tussen de middag (dat wil hij niet, van mij mag hij natuurlijk wel.....) Hopelijk gaat het bij jullie ook snel goed. En gaat hij snel met veel lol naar school. 1 DIng wat je niet moet doen is er aan toegeven en hem een dagje thuis laten.

  • Annee

    kom maandag maar naar mij op de koffie. Kan j even uithuilen! Spannend zoiets he!
    Komt vast goed, ze weten wel hoe ze ermee om moeten gaan.

    Ik heb ook al buikpijn, vind 2,5 jr ook vroeg, mja... lekker halve dagen doen meis!

    Morgen eerste gezellig naar de efteling!

  • klaver-4

    hoeveel dagen gaan ze naar school dan in belgie als ze startte?

  • mamasjanie

    De eerste keer heb ik echt huilend op de bank zitten wachten tot het twaalf uur was. Vond het vreselijk! Totdat me meisje met een grote glimlach het gebouw uit kwam lopen en dat ze graag weer heen wilde. Het is een fijn gevoel als je kind het naar zijn zin heeft. Dus bij jou zal dit gevoel ook slijten

  • blenntmama

    Ohh wat moeten ze ook al vroeg bij jullie ! Snik.... Succes moeders

  • mama-van-emily-en-chelsy

    Ik vond het de eerste keer ook helemaal niet leuk. Dan moet je er echt aan toegeven dat ze groot worden. Maar Emily vind het heel leuk op school en dat maakt het ook wel makkelijker.

  • 3Hearts1lOve

    lieverd.

  • Liefjes~

    Aaah, ja zo dubbel. Sterkte!

  • dwamar

    Aaaahh wat zielig.. nou het lijkt me ook erg hoor. En Jonah kan best verlegen zijn tegen vreemden! Maar de juf zal vast goed weten hoe ze er mee om moet gaan!

  • Frummel88

    ti's moeilijk idd.

  • Mama-van-meisje-en-ventje

    Kan me je gevoel heel goed voorstellen!! Ben zo blij dat ze hier in nl pas met vier jaar 'moeten'!

  • Noxelae

    aww knuffel voor je.. het is niet gemakkelijk die stap lijkt me nee, heb precies hetzelfde. daarom gaat ze ook pas naar school als ik vind dat ze zich goed genoeg kan uitdrukken en zeker weet dat ze het ook leuk vind, want ik heb iets van, ze kunnen nog zo lang naar school, het is pas later verplicht, dus als het niet nodig is, hou ik dr nog lekker bij mij. Maar als ze goed kan praten zal ik haar wel op school laten als ze dat graag wilt, want het zal wel goed voor haar zijn en vriendinnetjes maken. Komt goed hoor!