The 7 month itch

7 maandjes is Sam ondertussen alweer, en ondertussen niet meer weg te denken uit ons gezin! Iedereen is dol op hem, en Sam is tot nu toe ook een echte familieman, tikje eenkennig, maar o zo lief! Hij raakt steeds meer idolaat van Jonah en vindt het heerlijk als die tijd en aandacht aan hem besteed. Jonah vindt het ook steeds leuker om samen (of eigenlijk voor Sam) te spelen, dus daar heeft hij mazzel mee!

Misschien heeft Sam waterpokjes gehad, hij heeft in ieder geval een aantal blaasjes gehad deze week. Ik ben bij de huisarts geweest maar die kon eigenlijk geen uitsluitsel geven. Die dacht eigenlijk niet aan waterpokken omdat het verloop blijkbaar niet typisch was voor waterpokken (koorts voor en niet tijdens de blaasjes, geen blaasjes in verschillende stadia) maar wist ook niet te zeggen wat het dan wel was. Lekker vaag dus... Maar zelfs als het waterpokken zijn dan bouwen ze voor hun 1e jaar toch geen immuniteit op naar ik heb begrepen en dus is het dan ook nog eens voor niks geweest.

Ik merk wel dat ik nu soms wat ongeduriger wordt wat betreft zijn slaappatroon. Hij slaapt eigenlijk elke nacht bij ons, wordt dan vaak wakker en slaapt dan vaak niet door (gaat ie liggen kletsen en spelen s nachts)en heeft veel nachtvoedingen nog. Ik heb voor mezelf besloten dat ik geen strijd of stress wil om het slapen, maar ik merk ook dat er behoefte ontstaat (bij mij, dus eigenlijk heel egoistisch!) om weer alleen (nou ja met Kevin uiteraard) in bed te slapen. Vooral ook dat hij zelf slecht in kan slapen vind ik moeilijk. Ik wil niet dat hij hierin afhankelijk blijft van mij, maar het ook zonder mij kan. We oefenen het ook wel hoor. Hij slaapt overdag in zijn bed, en begint er 's avonds ook altijd, dus we werken er ook wel aan. Maar goed, mijn voornemen om er vertrouwen in te hebben dat het vanzelf komt wil ik het liefst vasthouden, op die manier volg ik ook beter zijn ritme en behoeftes voor mijn gevoel.

En ja, the 7 month itch, hij is toegeslagen! Ik wil weer een baby! Het is geen geheim dat ik graag een 3e kindje wil, maar ineens komt nu die behoefte weer extremer naar voren. Had ik bij Jonah ook rond deze tijd, dus wie weet is het gewoon iets hormonaals. Rationeel ben ik er trouwens wel over uit dat het nu nog niet het geschikte moment is hoor. Ik wil wachten tot mijn jaarcontract verlengd wordt, en Sam iets ouder is zodat ik niet met 2 kids onder de 2 zit. Ik slik dus trouw mijn pilletje elke dag, maar af en toe voel ik in mijn buik toch een kriebel!! Ik kan trouwens heel blij vermelden dat de 3e er sowieso komt (als de natuur meewerkt uiteraard). Kevin wilde eigenlijk niet meer, zoals ik jullie al eens verteld had, maar na een aantal gesprekken is hij toch overstag gegaan. (oa op de voorwaarde dat we ook nog even wachten) Ik ben dus wel heel opgelucht, want ik had er best verdriet van als ik eraan dacht dat het bij deze 2 mannetjes zou blijven. Hoe blij ik ook met ze ben, er is toch nog ruimte in mijn hart voor zo'n 3e kindje!

Dit weekend ga ik lekker met de mannen naar mijn zus, zwager en kleine nichtje, en daar heb ik al veel zin in! Ondertussen zal Kevin hier de boel een beetje verbouwen en een nieuwe keuken maken. Dan nog een weekje werken en dan hebben we vakantie! Ik heb nog niet zo heel lang gewerkt, maar ik ben er al wel aan toe! Een nieuwe baan kost altijd extra energie om te wennen en in te werken, dus in die zin is mijn nood aan vakantie er al wel!