Heerlijk bijdehand

Jonah is zo'n heerlijk bijdehand kereltje. Laatste tijd pikt ie alles op wat ie hoort en ziet, en begint het allemaal te kopieren. Dit levert af en toe geweldig situaties op.

Gisteren bijvoorbeeld speelde hier een meisje (Harrietje) van 5 jaar bij ons. Zij ging zich verkleden, dus Jonah ook, hij moest en zou de zilveren ketting met gigantische diamant om! Na het eten mochten ze lekker op de bank even televisie kijken. Toen wilde Jonah wel graag een kusje van Harrietje. Dus hij pakte haar gezicht in zijn handen om er een op haar mond te planten, maar Harrietje wilde niet. Jonah: Ahh, eentje maar, een kusje Harrietje? (dat heeft ie dus van ons, wij moeten bij hem altijd smeken om een kusje) Dus ik al in een deuk. Harrietje is net in die fase dat ze een beetje flauw doet bij alles, dus Kevin zegt, ach Harrietje, doe niet zo flauw geef Jonah gewoon een kusje. Jonah: Harrietje, niet zo flauw (de papegaai!). Ik zei al tegen Kevin: Als ie dat later maar niet ook zegt als hij geen kusje krijgt ;)

Ook waren we vandaag even naar de Ikea om een bedje op te halen. Een heel mooi bedje volgens Jonah. Op de terugweg begon Sam te huilen. Hoor je Jonah van achteren: Stil maar Sammie, we zijn zo thuis! Ontroerend en ontzettend bijdehand tegelijk. Toen Kevin boven het bedje op aan het zetten was samen met Jonah riep hij me om het matrasje even te brengen. Nog geen 2 seconden later hoor ik Jonah boven bij het traphekje roepen: Schaaahhhhaaattt! Hahahaha.

Ook soms van die opmerkingen die uit het niks lijken te komen. Mama, wat heb jij mooi haren zeg! En het kwam er echt hartgrondig uit! Daarna thuis (ik was auto aan het rijden) wilde hij daar toch ook wel even aan voelen hoor, die mooie haren. Mama heeft gedouched, was zijn (juiste) conclusie, toen hij voelde dat ze nog licht vochtig waren.

Ook zo lachen als je 's ochtends zijn kamer binnenkomt, hij zegt bijna altijd iets raars of grappigs.
-Ik heb grote poepie gedaan hoor!
-Ik heb geen pijn aan mijn kontje hoor!
- Papa is werken he?
- Doet ie hallo zeggen he?! (de babyfoon)
- Is mijn auto, mooie auto!

Laatst was hij aan het kijken hoe ik Sam verschoonde. Heel serieus zei hij: Sam heeft een piemel he?! Jonah heeft ook een piemel. Sam heeft een kleine piemel, Jonah heeft een grote piemel! Hierop uitgelegd dat meisjes geen piemel hebben en jongens wel. Dus ik vroeg wat is papa dan? Een grote jongen he?!

Ook probeert hij nu sporen uit te wissen van dingen die hij heeft gedaan die niet mochten. Zo mocht hij nog niet aan zijn toetje beginnen en was hij stiekem toch al begonnen. Per ongeluk geknoeid dus veegde hij er met zijn hand door om het ' op te ruimen'. Kevin draait zich om, ziet wat er gebeurd is en verzucht: Jonah! Jonah: Geeft niet hoor papa, is niet erg!

En zo heeft hij elke dag wel eens een uitspraak waarmee hij de lachers op de hand krijgt. Ik wil ze proberen bij te gaan houden, want later lijkt me dat ontzettend grappig om terug te lachen, en je vergeet ze stiekem toch zo snel!

En hij heeft vandaag op het potje geplast, gewoon lekker thuis en helemaal uit zichzelf! Hij zag het uit zijn piemel komen en zei: Kijk mama, kijk! ik hoop dus dat dit misschien wel een kleine ommekeer is in het zindelijk worden. (voornamelijk omdat het dus helemaal vanuit hem zelf kwam, hij voelde het zelf aankomen en heeft het opgehouden tot hij op het potje zat) Stom hoe trots je als ouder kunt zijn op zo'n plasje! Het heeft mijn hele avond goedgemaakt! De zijne ook, want hij kreeg een sticker en een kadootje!