Sam 3 maanden

Het is alweer 3 maanden geleden dat Sam midden in de nacht geboren werd! 3 maanden geleden dat we kennis maakten met ons jochie en hem in onze harten sloten.

Wat is het toch al een heel ander kereltje als toen hij geboren werd. De platheid begint er echt vanaf te gaan nu, en zijn ontwikkeling gaat snel. Zo wil hij de laatste dagen perse rechtop zitten. Hij komt niet meer lekker tegen je aan hangen maar trekt zich constant naar voren op je schoot, zodat hij niet ondersteund wordt bij zijn nek en rug en hij helemaal zelf zit. Frustratie alom als dat niet gelijk lukt, of als het even niet kan, omdat ik hem anders neerleg. Ook trekt hij zich al omhoog aan je vingers en wil hij al graag staan op schoot. Dit toch maar niet te lang omdat hij nog wel erg klein is (hoewel het cb zei dat alles wat ze zelf deden in principe moest kunnen, zolang je zelf niks forceert), maar wat een kracht heeft hij eigenlijk al! Hij groeit ook goed, we moeten van de week weer naar het cb, dus dan zullen we weten hoeveel, maar hij krijgt al lekkere spekkies overal!

Hij begint ook steeds meer belletjes spuug te blazen, en ik meen mij vaag te herinneren dat dit bij spraakontwikkeling hoort, een soort oefening voor de tong/lippen/mond. Brabbelen gaat nu ook echt lekker, en er komen al verschillende klanken uit zijn mond. Ook geeft hij goed reactie als je tegen hem praat en met hem speelt. Lachen doet ie ook veel, al blijft het toch best een serieuze baby (wat ik eigenlijk ook wel schattig vind). Vanmorgen heeft hij voor het eerst naar zichzelf in de spiegel gelachen, waardoor hij gelijk weer heel verbaasd kijk daarna!

Voedingen gaan goed, ongeveer 6 a 7 op een dag nu, en hij heeft al 2 nachten doorgeslapen. Ik heb hem gisteren voor het eerst naar bed gebracht zonder zelf mee te gaan. Tot nu toe ging ik altijd gelijktijdig met hem slapen maar ik merk nu dat hij vaak eerder aan zijn slaap toe is als mij. Om hem nou wakker te houden of mezelf verplichten naar bed te gaan vind ik ook niks en dus heb ik hem gisteren alleen weggelegd. Ging eigenlijk heel goed, ik ben 3 keer naar hem toe moeten gaan, en daarna sliep hij als een roosje! Mama had er meer moeite mee, want ja, kleine jongetjes worden groot!

Ik ben stapelverliefd op mijn jongens. Vaak voordat ik 's avonds ga slapen kijk ik nog even in Sams wiegje en meer dan eens springen de tranen in mijn ogen om zo'n groot geluk! Hij hoort er helemaal bij en is niet meer weg te denken uit ons gezinnetje.