Verteld (nou ja, verteld...)

Zoals de titel al doet vermoeden is het grote nieuws gedeeld, maar niet door mij. Mijn zusje wist het namelijk al, die had gezworen haar mond te houden, maar dat is weer niet gelukt. De vorige keer bij de zwangerschap van Jonah was het mijn moeder die haar mond voorbijpraatte naar mijn zusje, dit keer was het andersom. We hadden zo'n leuk t-shirtje voor Jonah gedrukt: Geef me een kusje, ik krijg een broertje of zusje! En het was de bedoeling die aan te trekken en zo te kijken wanneer mensen het doorhadden. Dit had bij mijn vader en Kevins zus leuke resultaten opgeleverd, en nu was het de beurt om dit ook nog eens bij mijn moeder en broertjes en zusjes te doen.

Toen we binnenkwamen keek mijn moeder echter gelijk naar Jonah's shirt (hij had het toen nog niet aan), vond ik al een beetje verdacht. Daarna zei ze gelijk: Ik zal het maar gewoon eerlijk zeggen, ik weet dat je zwanger bent, gefeliciteerd! Ze vertelde hoe het gegaan was. Blijkbaar was het van de week ter sprake gekomen waar ik niet bij was en had mijn moeder in een gesprek gezegd over mij: Ja, tenzij ze zwanger is natuurlijk, maar dat is ze niet, toch?! Mijn zusje kon haar gezicht niet recht houden en daardoor wist mijn moeder het. Mijn moeder ging de volgende dag met mijn andere zusje lunchen en zei tussen neus en lippen door: O ja, ik weet het hoor dat J zwanger is.... Waarop mijn andere zusje vroeg: Is ze zwanger??

Ja wat moet je daar nou nog van zeggen.... Ik vond het wel jammer hoor, maar ik had kunnen weten dat dit niet goed zou gaan, en ach het belangrijkste is dat ze er erg blij om waren! Ik kan daar dan ook niet meer boos om worden, het is jammer dat ik het niet zelf heb kunnen vertellen maar de boodschap zelf is het belangrijkste toch... Mijn zusje heeft zich overigens nog in 100 verontschuldigingen geuit. Ik zei al: De volgende keer laat ik jullie allemaal samenkomen zodat niemand het meer kan vertellen, want zelfs die paar dagen zijn blijkbaar al teveel! Waarop mijn moeder vrij droog opmerkte dat ze het dan dus ook allemaal zouden weten... (dus weet ik het ook niet meer, haha) We hebben nog wel een whatsap gestuurd naar mijn broertje in Australie, met een foto van Jonah in het shirt, die het dus in eerste instantie niet geloofde en dus gelijk belde of dat het echt zo was!

Ik weet dat het erg vroeg is om te vertellen, en dat sommigen mensen dit nooit zo vroeg zouden vertellen, maar ik wil de vreugde al zo graag delen, even zo goed dat als er iets mis gaat ik dat ook met mijn omgeving wil delen zodat ze me ook kunnen steunen.

De rest van het weekend is erg gezellig geweest overigens. Jonah is echt hartstikke lief geweest en heeft zich weer uitstekend vermaakt met oma en alle ooms en tantes (waar die gewoon even op een weekendje alle namen van heeft geleerd!)