Genieten van de gewone dingen!

Soms heb ik van die dagen dan kan ik zo heerlijk intens genieten van die kleine dingetjes! Die kleine dingetjes die vaak voor mij ook helemaal niet klein zijn.

Vandaag bijvoorbeeld heb ik met Jonah naar de supermarkt gelopen, dwars door een sneeuwbui(tje). Ik had de buggy mee voor de zekerheid maar hij mocht zelf lopen van mij. Nu is de supermarkt niet zo ver hoor, ik denk een metertje of 250, kippeneindje dus, voor mij. Jonah heeft zo'n lang stuk echter nog niet gehaald. Vandaag voor het eerst wel, helemaal zelf gelopen, aan mama's handje naar de supermarkt! En toen ook nog in de supermarkt en de helft nog terug! Toen was hij echt klaar en viel een paar keer en begon in de wagen te klimmen. Het laatste stukje dus nog even gereden.

Bijna thuis begint hij al te roepen: Isja, Isja! De hond heet Micha en die riep hij alvast, om maar te waarschuwen dat meneertje grijpgraag weer thuis is! Zo lief, en dan in dat lieve skipakje van hem, helemaal lekker ingeduffeld! Ik kon hem wel opeten!!!

Ook heeft hij sinds vandaag geleerd hoe hij op de bank kan klimmen, en daar is hij erg trots op, hij vindt het maar wat stoer dat hij als echte grote jongen op de bank kan zitten! Ik deel zijn trots maar vind het ook wel wat eng, hij klautert nu namelijk overal op, maar eraf is nog een ander verhaal!

Ook zegt hij nu de hele dag op vragende toon: Mama? Papa? En dan moeten wij zeggen: Jonah, of Ja, Jonah? Het gaat verder nergens over maar volgens mij vindt hij het gewoon geweldig dat wij antwoord geven als hij roept. We beginnen hem tenslotte toch maar in een keer te snappen, al die woordjes, die ook echt werken als je ze gebruikt! En omgekeerd ook: Jonah pak het dekentje maar wordt beantwoord door een Jonah die een dekentje gaat halen en ermee aangedragen komt. Hij snapt ons dus ook!

Eigenlijk niks bijzonders dus, althans geen grote mijlpalen, en toch heb ik vandaag zo heerlijk kunnen genieten van al die kleine/grote dingen!