Televisie

Tot nu toe had Jonah geen enkele interesse voor de televisie of voor wat er op komt. Sinds kort is daar verandering ingekomen. Ik denk laat ik het nog eens proberen en stemde af op Bumba. Oeps, ik vrees dat ik hier nog spijt van ga krijgen.

Hij vindt het geweldig!! En niet alleen Bumba, ook Nijntje of de Teletubbies of Tiktak, of Barbapapa, het is allemaal leuk. En dus heeft Jonah een nieuwe hobby, met mama you tube kijken. (we hebben een smarttv, keihandig)

Het erge is dat ik niet zo'n tvkijkkind wil. Je kent ze wel, die kindjes die vastgekluisterd zitten aan de buis, zich met niks anders meer kunnen vermaken en jengelen als de tv uit gaat. Ik heb een schrikbeeld van zo'n gezin wat voor de televisie leeft. Voornamelijk omdat mijn man uit zo'n gezin komt, en zijn zus dit voorbeeld helemaal gevolgd heeft! Dat wil ik voorkomen, en dus was ik blij dat Jonah geen enkele interesse toonde voor de beeldbuis.

Maar nu ben ik verkocht! Dat hoofdje als ik voor hem een programma opzet. Neem Bumba. Hij begint al te dansen bij het openingsliedje, te wijzen en te zwaaien naar de kindjes. Enthousiast oe oe oe te roepen als hij het filmpje leuk vindt, en tijdens de show met de olifant en de bal krijg ik een hartverwarmende lach. Ik smelt, wie kan hier nou aan weerstaan...

Ach nou ja, een beetje tv kan natuurlijk geen kwaad. Ik kan heerlijk zwart/wit denken en dit is weer zo'n geval waar er echt nog wel een grijs gebied bij is. We leven bovendien in 2011, er is geen ontkomen aan, die televisie. Bovendien is het toch stiekem wel heel makkelijk als ik aan het koken ben. In plaats van een jengelend kind aan mijn benen eentje die oe oe oe roept voor Bumba. Dus ook ik ben een beetje verkocht. Bovendien wil ik echt dat koppetje niet missen! Terwijl hij naar een programma zit te kijken zit ik verliefd te kijken hoe hij daar op reageert!