En dan ineens...

Het valt me steeds vaker op dat Jonah dingen op een rare manier leert. Het is altijd het gevoel van zo ineens kan hij het. En dan ook niet 1 ding tegelijk maar gelijk een heleboel dingen. Alsof hij 's ochtends wakker wordt en besluit het roer om te gooien ofzo. Ik ben er de hele tijd, maar het lijkt alsof ik een keer een paar dagen over heb geslagen in het zien ontwikkelen. Hij slaat elke keer een paar stappen over lijkt wel en kan het dan zomaar...

Ineens eet hij netjes met een vork, prikt hij zijn stukjes erop en knabbelt ze er daarna af.

Ineens doet hij behalve het rondje met het grootste gemak alle blokjes door de vormenstoof. Met zo'n air van: Saai, snap ik al...

Lopen aan het karretje kon eerst alleen maar rechtuit, en ja hoor, ineens kan hij hem wel zelf zo verplaatsen dat hij overal komt waar hij moet wezen.

Zo ineens is hij trouwens ook maar weer gestopt met los te lopen. Hij heeft laten zien dat hij het kan, en besluit dit vervolgens dan maar weer een halve week niet te doen. En boos als ik het probeer te oefenen! Nou ja, dat zal dadelijk ook 'ineens' wel weer terugkomen.