Fluiten

Gisteren reed ik met Jonah in de auto naar huis toen ik een raar fluittoontje hoorde. Panisch als ik ben dacht ik gelijk dat er iets scheelde aan de auto, maar ik kon zo snel niks vinden. Paar seconden later weer dat fluitje. Kijk ik in mijn spiegel zie ik Jonah met de lippen rond getuit. Mijn mannetje kan fluiten, haha, nooit gedacht dat dat al zo snel kon! Het was niet eens eenmalig want nu horen we het al regelmatig de afgelopen 2 dagen. Het is natuurlijk nog maar een zacht voorzichtig fluitje, maar toch echt een fluitje! Echt grappig...

Op advies van het CB zijn we ook begonnen om Jonah wat lichaamsdelen te leren. Dit gaat tot mijn stomme verbazing ook alsof het niks is. Hij wijst nu op verzoek zijn neus, of die van papa of mama aan en zijn voetjes weet hij ook te vinden. Volgende op het lijstje wat ik hem leer zijn buik en oor, wie weet hoe snel hij deze ook kan aanwijzen.