Jonah kan de laatste tijd ontzettend goed luisteren naar ons. Wij noemen dingen op en hij kijkt en wijst er dan naar.
Waar is de lamp? Jonah kijkt en wijst.
Waar zijn de hondjes? Jonah kijkt naar de grond en wijst de eerste die die ziet aan.
Waar is papa? Dada, en wijst naar papa.
En waar is mama? Geen reactie.
Mama? Waar is mama dan? MAMA?! Jonah kijkt de hele kamer door maar niet naar mama.
En bedankt heh! Mama is die rare vrouw die je elke nacht troost, die de hele dag eten geeft, aan wiens borst je te pas en te onpas mag lurken. Die vrouw die jou er uit geperst heeft, wiens lichaam je geruineerd achter hebt gelaten. Dat is mama!
Stank voor dank noem ik dat. Al die moeite en dan mama niet als een van de eerste woordjes kennen!
*maar stiekem toch wel erg trots dat hij al zo goed reageerd op de rest ;)*
reacties (0)