Mama

Vandaag mijn eerste moederdag... Ik geef er eigenlijk weinig om, als kind is het leuk om iets te maken voor je moeder maar daarna vond ik het niet meer zo belangrijk. Hopelijk mijn moeder ook niet, want ik doe dus eigenlijk al tijden niets. Jonah is te jong voor een knutselwerkje, van Kevin krijg ik een smartphone, maar die had ik toch wel gekocht, dus dat was 2 vliegen in een klap.

Maar omdat het vandaag toch moederdag is toch een beetje na zitten denken, voornamelijk over mijn moeder. Eigenlijk verdiend ze namelijk wel wat met moederdag. Ik heb haar het leven niet makkelijk gemaakt, niet expres maar toch. Toen ik 15 was werd ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis voor kinderen en jeugd, en je begrijpt dat daar al heel wat aan vooraf gaat. Pas nu ik zelf een kind heb begrijp ik ten volle hoe erg dat moet zijn. Mijn hart krimpt nu al in elkaar bij de gedachte dat het met Jonah op een dag slecht zal gaan of dat hij ongelukkig zou worden. Ik hou zielsveel van mijn moeder, maar heb dat denk ik niet altijd genoeg laten merken, zeker toen niet...

Raar gevoel vind ik het ook, ik ben nu zelf moeder en dat komt natuurlijk met de nodige aanpassingen, toch blijf ik ook een kind voor mijn gevoel. Toen Jonah toen hij 3 maanden was een keer is gevallen ben ik nooit zo blij geweest dat mijn moeder er toen ook was. Zij troostte me zoals ze dat altijd had gedaan. Het grappige vind ik dus dat je beide rollen kunt hebben. Ik voel me heel goed in mijn rol als moeder, maar bij mijn eigen moeder ben ik toch ook nog steeds haar kind, en dat voelt ook prettig.

Zoals jullie weten woont mijn moeder in Engeland en dat vind ik vaak moeilijk. Ik mis haar veel nu ik Jonah heb, ik zou het liefst al zijn vooruitgangen willen delen met haar en ik wil eigenlijk niet dat ze iets mist. Stel nou dat hij in een keer zou lopen als ik haar weer zie, dan heeft ze zoveel tussenstappen gemist. Ik vind het ook belangrijk dat ze een goede band krijgen met elkaar (al zie ik dat moeilijk fout gaan). Zelf heb ik niet echt een band met mijn opa's en oma's, en die mis ik ook niet, maar ik wil toch dat het bij ons anders gaat, en dat opa en oma een belangrijke rol gaan spelen in Jonah's leven. Ik heb zelf altijd het gevoel dat ik thuiskom, zodra ik bij mijn moeder kom, waar dat dan ook is, ook in huizen waar ik nooit gewoond heb. Ik voel me gewoon vertrouwd bij haar.

Ik hoop dat ik voor Jonah net zo'n lieve goede moeder word en dat hij eenzelfde soort blog over mij zal schrijven over 25 jaar.

Ik denk dat ik deze blog dan ook maar aan mijn moeder mail, misschien voelt ze dan toch ook nog een beetje moederdag. Dus mam, bij deze, fijne moederdag, ik hou van je!!