Sprongetje

Volgens mij heeft Jonah weer een sprongetje gehad! Hoewel ik geen last heb gehad van een hele huilerige baby kan hij in een keer een heleboel nieuwe dingetjes. Hij is wel wat knuffeliger en houdt zich bijvoorbeeld op schoot weer wat slapper. Eerder probeerde hij bijv. elke keer recht te gaan zitten terwijl hij nu lekker tegen me aan leunt.

Maar goed hij heeft dus weer wat dingetjes bijgeleerd. Hij kon al naar speeltjes grijpen, maar nu kost hem dat geen enkele moeite meer. Hij pakt ook speeltjes van zijn ene in zijn andere hand en kan ook met kleine dingetjes spelen. Hij kan zijn tut zelf uit zijn mond halen maar hij kan hem nu ook zelf weer terugsteken!! Vanmiddag had ik zijn tut in mijn mond gedaan en ging ik voor hem hangen, hij pakte hem zo uit mijn mond. Zo van te zeggen: Die is van mij, mama!

Ook op zijn kleed kan hij in een keer veel meer. Hij rolt voortaan moeiteloos van buik naar rug, alleen nog niet van rug naar buik. Volgens mij ziet hij daar het nut ook niet echt van in, haha. Als je hem weglegt en je legt hem bijvoorbeeld horizontaal in zijn box, dan vind je hem nu al na een paar minuten verticaal terug. Van de week vond ik hem in zijn bedje met zijn voetjes tussen de spijltjes en zonder dekentjes. Een klein beetje vooruitkomen op zijn buik lukt ook al, maar het zijn nog maar een paar centimeters.

Hij slaapt weer een uurtje langer, hij wordt nu pas wakker tussen 8 en half 9 (zaaaalig!) En in plaats van te gaan huilen begint hij me nu gewoon wakker te kwebbelen. Of heel hard gillen, want dat heeft hij ook ontdekt. Zowel van plezier als van boosheid begint hij nu heel vaak te gillen. Echt hard, je kunt er geen gewoon gesprek meer door voeren! En hij schatert het sinds enkele weken ook soms uit van plezier. Lachen deed hij allang maar het wordt steeds schattiger, echt met hahahaha. Vooral papa krijgt dit vaak voor elkaar, maar ja die ontlokte hem ook zijn eerste lachje al. Tegelijk met het lachen heeft hij nu ook echter een nieuw huiltje wat echt heel zielig klinkt. Meestal huilt hij zo als hij vervelend wakker wordt uit een middagslaapje ofzo. Het is echt zo'n huiltje waardoor ik zelf wel kan huilen. Het klinkt zo gekweld, ik vind het nog zieliger als zo'n hysterische huil.

Vandaag hebben we ook zijn wandelwagen omgebouwd met het normale zitgedeelte erin. Zitten lukt hem nu een paar seconden zelf, maar met ondersteuning lukt het hem prima. We strippen hem goed vast in de hengseltjes en dan kan hij geen kant meer op. Net het eerste blokje om gedaan, was een hele nieuwe ervaring. Zowel voor hem als voor mij. Ik vond het eigenlijk helemaal niet leuk dat ik zijn gezichtje niet meer zag maar hij was wel veel verbaasder aan het rondkijken, hij zag natuurlijk zo veel meer...

Ik vergeet vast nog iets te vertellen wat hij nog kan maar het is in een keer ook heel veel. Ik zeg elke dag tegen Kevin: Kijk wat hij vandaag voor het eerst gedaan heeft! Wie had dat gedacht, dat ik nog eens lyrisch zou zijn over een baby die speeltjes overpakt of omrolt. Grappig hoe dit soort dingen pas interessant worden als je zelf kinderen hebt. Ik zei nog zo voordat ik Jonah had: Ik word niet zo'n moeder die het de hele dag over haar kind heeft! Stiekem betrap ik mezelf er nu toch wel heel vaak op, haha.