Opperdepop...
Hoi meiden,
Even een teken van leven van mijn kant.
Heel veel te vertellen heb ik niet. Ik zit er een beetje doorheen, ik heb het even gehad, ben op en heb geen zin meer in de worsteling. Ik snuffel nog wat rond op de BB maar bemerk dat mijn geest donker is.
Drie weken geleden wist ik het zeker: ik ben zwanger. Het zwangere gevoel en symptomen waren voor mij een bevestiging. Ik heb dit eerder in septmber meegemaakt. Ik had toen dezelfde symptomen en ook een overdreven zekerheid dat het zover was. In beide gevallen heb ik geen positieve test gehad. Ongeveer 2 dagen voor mn NOD verdwenen de symptomen en werd ik gewoon ongesteld.
Ik ben heel bewust van mijn lijf en mijn lichaam reageert erg snel op veranderingen (waarschijnlijk dat ik daarom zo duidelijk reageer op de acupunctuurbehandelingen). Ik ben overtuigd dat het echt was en het is niet mijn hoofd geweest die een spelletje met me speelde. Ik was daar te rustig voor. De gedachten dat ik zwanger ben geweest, maar dat het vruchtje niet blijft zitten maken me boos, verdrieting en zó machteloos... Je kunt het niet afdwingen, maar waarom blijft het geluk niet plakken. Ik heb een overvloed aan moedergevoelens en zowel bij mij als bij mijn man is een klein nieuw mensje meer dan welkom.
Ik geef me maar even over aan het moedeloze gevoel... Ik wil niet geloven dat het nooit zal lukken, maar het sombere gevoel is er wel. Ik hoop dat het zonnetje ook wat licht in mijn gedachten brengt.
X Joosje
reacties (0)