Die apen! De tijd vliegt. Zowel Juul als Stijn zijn ruim twee weken ziek geweest: compleet met koorts, hoesten alsof je erin blijft, niet eten, veel huilen en hangen, niet meer lachen of rollen of iets wat daar maar op lijkt...wat een ellende. Was ook een nacht alleen en ben maar in mn ochtendjas in bed gaan liggen, de keren dat ik kinderen redde van stikken waren niet te tellen. Nu weet ik dat s nachts alles veel erger is, maar het wás ook erg ;) Gelukkig zijn ze allebei weer hun eigen ik, zo niet blijer dan voorheen. Stijn is al tijden goochelaar met zn speen, van de ene hand naar de andere en terug. Hij giert van het lachen als je met m knuffelt, in zn buik blaast of zelf lacht. Vrolijk mannetje met zn guitige ogen. Ook rrrrrrrrrrrrrr, in allerlei toonaarden is favoriet. Juul lacht de hele dag door en krijgt dan een enorm lief hoofd. Zij is afwachtender, maar zeker niet minder vrolijk dan haar broer. Zij rolt sinds gisteren ook. Ze ontdekken elkaar steeds meer; 'delen' boekjes, de zebra en zoeken elkaars handjes op. Vannacht leek het er echt op dat ze samen aan het rellen waren; de één begon zeurend te huilen en de viel in. Gevolg: twee baby's die zich samenspanden, en zin hadden in een fles. Een paar maanden doorslapen is dus geen garantie. En dus zaten we, net als 'vroeger' rond half 5 met zn allen op bed. Had ook wel weer wat.
De fruithap heeft ook intrede gedaan in hun leven. Juul moet even wennen, maar vindt het nu (dag 3) prima en Stijn vond het na hap 3 al prima en helpt graag met de lepel in zn mond doen.
Werken is ondertussen ook 'normaal'. Eigenlijk wel weer erg lekker over andere dingen te praten dan voedingen, poep en het weer. Vind het allemaal niet tegenvallen; geniet op dit moment erg van alles en dat geeft ook weer energie.
Kortom: een gelukkig mens hier, dat dankbaar is voor al het moois wat het leven met kinderen geeft!
reacties (0)