BB is veranderd. Ik vind het minder prettig.
Ik heb het niet over mijn BB-dinnetjes die in mijn lijst staan hoor! Ik voel me enorm gesteund door een aantal echte lieve schatten hier. En die mensen koester ik.
Ik doel op een aantal vrouwen hier op BB die de boel voor mij (en anderen) verpesten. Die de sfeer, bewust of onbewust, verpesten.
Niet alleen lees ik dingen bij anderen in Vraag en Antwoord, waarvan ik denk 'kan het ook anders geformuleerd?' Maar ook op de fora kom ik vervelende dingen tegen.
Zo ook in mijn eigen week. Als iemand zich aangesproken voelt, mij best. Maar ga hier niet zitten zeuren a.u.b. Dit is mijn blogje en hier mag ik zeggen wat ik wil.
Ik heb het over het onderwerp 'miskramen'.
Er wordt in de beginweken van de zwangerschap op het forum redelijk vaak gepraat over de angsten en onzekerheden die vrouwen hebben die bang zijn voor een miskraam, en dan vooral omdat ze er ervaring mee hebben. Ze willen er over praten om zo deze gevoelens met anderen te kunnen delen. Er is toch geen betere plek dan op het forum? Ik vind het fijn om leuke dingen te lezen, van blije toekomstige mama's, maar ik vind het ook erg fijn om dingen te lezen van vrouwen die dezelfde angstgevoelens hebben als ik. De dubbele gevoelens van blijdschap en zorgen. Het is fijn om dingen in elkaar te herkennen. Ik voel me niet alleen in mijn gedachten en gevoelens. En dat geeft me enorm veel steun. Daarom kom ik ook regelmatig op het forum. Voor die verhalen van anderen en voor de steun. Want dat heeft me al heel veel goed gedaan.
Nu is er ineens geen ruimte meer voor. We moeten met ons allen over leuke dingen hebben.
Het commentaar dat iemand had over het gepraat over miskramen vind ik kwetsend. En ja, ik voel me aangesproken. Ik ben boos, verdrietig en heel teleurgesteld dat mensen daar opmerkingen over hebben.
Er wordt beweerd dat vrouwen elkaar angsten proberen aan te praten. Dat we het maar over leuke dingen moeten hebben. Iemand zegt zelfs dat zij wegblijft, als het zo doorgaat. Totdat we allemaal 'over de fase heen zijn.'. Waar kunnen we in vredesnaam dan ons verhaal kwijt? Mogen we niets zeggen over onze angsten en onzekerheden? Mag ik niet bang zijn dat het weer misgaat? Mag ik geen steun, (h)erkenning zoeken op het forum? Moet ik mijn mond dan maar houden? En moet ik dan alleen maar zeggen hoe goed het gaat en hoe blij ik ben dat ik zwanger ben? Ik ben dat inderdaad, vergis je niet. Maar mijn dubbele gevoel blijft. Maar ik mag er blijkbaar niet over praten. En daar baal ik van!
In het echte leven heerst er ook al zo'n taboe op. Niemand praat over miskramen.
En als het hier ook al niet mag, waar anders?
Ik dacht dat het een site was, waar we elkaar in respecteerden.
Een site, waar we elkaar steun geven.
En geen site waar we elkaar de les lezen, op gevoelens trappen en kattig tegen elkaar doen.
reacties (0)