Wachtbankje

Tja, daar zit ik dan weer na een aantal keer klussen op het wachtbankje.
Begrijp me niet verkeerd, klussen is geen straf, maar zo langzamerhand wordt het een verplicht 'nummertje'.
We maken er steeds wat leuks van hoor, maar zo na 20 maanden begint het een beetje vervelend te worden.

En niet het klussen alleen maakt het dat ik me wat onbestendig voel, maar vooral  de spanning erna.

Voel ik al iets? Hey, dat krampje en steekje, is dat een innestelling? Ik voel mijn borsten wat steken, zou het nu dan eindelijk......??? Telkens naar de wc in spanning rond mijn NOD of ik dan tóch geen bloed heb.. en hey, toch een beetje bloed. dat is vast oud bloed of van een innestelling... en dan NEEE, toch wéér mis.

Díe spanning bedoel ik. Daar heb ik nu na die 20 teleurstellingen geen puf meer voor.

Of toch wel?

Ik blijf volhouden en hopen.
Zou het deze keer dan eindelijk 'mogen'?