Postnatale depressie

Sinds een paar weken gaat het niet zo goed met mij. Ik heb een (nog lichte) postnatale depressie. Ik vond het lastig dat hier te schrijven. Ik weet dat ik er niets aan kan doen, maar er zijn hier zoveel vrouwen die zwanger proberen te worden. Het voelt een beetje raar om dan niet super gelukkig te zijn. Ik ben wel heel dankbaar voor ons mooie, lieve en gezonde dochterje, maar ik heb helaas ook die andere gevoelens.

Ik heb 13 jaar geleden een depressie gehad dus ik weet wel het verschil tussen kraamtranen en depressieve gevoelens en gedachten. Ook in het begin van de zwangerschap was ik licht depressie. Niet zwaar genoeg voor medicatie (vond ik) maar ik heb het er wel met mijn gynaekoloog, mijn verloskundige en mijn vriend over gehad en veel steun gekregen. Nu ben ik niet de enige (mijn vriend even buiten beschouwing gelaten) die er last van heeft.
Mijn verloskundige had me een dienst voor psychologische en psychiatrische hulpverlening aangeraden en homeopatische pilletjes voor stress, spanning en depressie.
Bij die dienst sprak ik een vrouw die me eerst vertelde dat mijn gevoelens waarschijnlijk normaal zijn en dat elke moeder haar kinderen wel eens wat wil aandoen.
Ik denk dat ik wel een beetje kan inschatten wat normaal is en wat niet . En ik vind een sterke impuls om haar te laten vallen echt niet normaal. Die impuls is een paar keer zo sterk geweest, dat ik haarheel snel in de box heb gelegd. Verder heb ik bijna elke nacht dat ik doodsbang ben dat ik in slaap ben gevallen met haar in mijn armen onder de dekens en dat ze dood is. Dat gecombineerd met veel huilen, moedeloosheid en lusteloosheid...
Aan het einde van het gesprek zei die vrouw dat ze radeloos was. Ik dacht huh als zij radeloos is, wat ben ik dan? Ik ben zelf hulpverlener en vond het een erg slechte woordkeus. De volgende dag belde ze nadat ze met haar team overlegd had. Ik moest met de familieverloskundigen contact opnemen en een afspraak maken met een zenuwarts (combi van neuroloog en psychiater). Mijn verloskundige was behoorlijk geirriteerd over hun advies. Die familievk’s zijn er meer voor tienermoeders en problematische situaties. Ze zei als vk ben je niet opgeleid om iemand te begeleiden bij een depressie. Mijnvk komt vaker langs nu terwijl het controles eigenlijk afebouwd moeten zijn. Ik mag haar ook bellen als er wat is, maar ze kan alleen luisteren.
Die zenuwarts had eigenlijk een patientenstop, maar ik mocht toch komen. Op 12 maart!

Gisteren waren we bij de kinderarts die het 3e onderzoek zou doen (hier in Duitsland heb je geen consultatiebureas) en hij zei dat het onderzoek ervoor diende te kijken naar de ontwikkeling van het kind en hoe het met de ouders gaat. Ik verteld hem over mijn depressie en hij zei dat ik dezelfde dag nog naar mijn gyn moest gaan voor hulp en dat 12 maart veel te ver weg was. Hij zei ook dat mijn gezomdheid het belangrijkst is, belangerijker dan borstvoeding. Ik wil wel borsvoeding blijven geven omdat ik het gevoel heb dat dat de band tussen mij en mijn dochter juist versterkt.
Mijn gyn zei dat ze persoonlijk niet zo veel voor me kon doen maar ze heeft voor aanstaande maandag een afspraak geregeld met een specialist op dit gebied. Ik ben blij dat ik nu eindelijk met iemand kan praten die ervaring heeft en me een behandeling kan adviseren!

541 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • minielmo

    Hoop dat je inmiddels hulp gekregen hebt...

  • wompe

    Lastig dat je pas zo laat de juiste hulp aangeboden hebt gekregen. Daar sta je dan met de handen in het haar!
    Knap om het zo op te schrijven. Knap dat je door bent gegaan met hulp zoeken en SUPER dat je dit zelf zo herkend hebt!!
    Succes met deze onderneming!

  • Yvje1977

    Jeetje meid ik lees nu je blog pas... Wat dapper van je dat je iets met je gevoelens doet en dat je opzoek gegaan bent naar een oplossing. Ik hoop dat ze je snel kunnen helpen zodat het weer wat beter met je gaat :klaver Heel veel sterkte de komende tijd!! Liefs Yvonne

  • wonderbaartje

    Hoi Jinde,
    Ik vind het moedig en mooi van je dat je dit met ons deelt, het zal ook opluchten om dit te delen hoop ik. Ik hoop dat je de goede hulp zult vinden en dat de behandeling je weer op de goede weg zal helpen. Ik ben geraakt door je verhaal en vind het zo heftig. Ik nog denken dat ik het heftig had in de eerste maand.... Het moeder worden heeft een ontzettende impact en ik heb nu (na bijna 9 maanden) pas het idee dat ik ook langzaam mezelf weer aan het hervinden ben (wat meer in balans aan het komen). Sterkte met alles de komende tijd en veel liefde en aandacht gewenst X

  • mamaSebastian

    @Jinde Ik vind het ongehoord dat ze pas 12 maart voorstellen als datum. Terwijl je NU onmiddellijk hulp nodig hebt!
    In plaats van homeopatische pilletjes (toch wel heel licht), raad ik je toch antidepressiva aan. Veel mensen zijn misschien hiertegen, maar die helpen echt wel als het nodig is. En het is toch de bedoeling dat je niet dieper in de put raakt.
    Ook een massage (voetreflexologie) laten doen, kan je helpen ontspannen. Andere tips: andere mama's ontmoeten. Je bent heus niet de enige die worstelt met angstige gedachten! Vooral niet binnen blijven zitten. Maar mensen zien en wandelingen maken in de natuur met je baby (alhoewel het nu misschien wat te koud is - Ik weet niet precies waar je woont in Duitsland).
    Veel sterkte en onthoud: na regen ... komt zonneschijn!

  • Rivella

    Ha! Vervelend dat het niet zo lekker gaat. Hoop dat je inmiddels hulp gevonden hebt. Ik weet dat er ook hulp via internet bestaat: www.interapy.nl Geen idee of ze ook iets hebben voor postnatale depressie en weet ook niet precies hoe die site werkt, maar je zou even kunnen kijken! Sterkte... enne... dat genieten komt echt nog wel hoor! (Volgens mij ben je als beginnende, borstvoedinggevende moeder sowieso heel erg bezig met bedenken hoe het allemaal moet en of het wel lukt ed. Ik heb ook vaak wanhopige smsjes gestuurd naar vriendinnen met: "wordt het ooit langer dan 10 minuten leuk?" en daarbij bedoel ik niet dat je niet depressief bent, maar dat die extreem rose wolk lang niet altijd bestaat...)

  • birmaantje

    Heel veel sterkte !!!

  • Reian

    Hallo jinde, wat dapper dat je het hiervopschrijft en voor je depressie durft uit te komen. Ik heb 1,5 jaar terug een depressie gehad (met Ptss, na trauma) en ben nu zwanger met medicatie. Het schijnt dat een zwangerschap en bevalling zoveel met je doet dat je daar vatbaarder van wordt voor mentale ziektes. Het is een ziekte, het gaat buiten je om. Wat goed dat je hulp zoekt en dat de gyn je gelijk helpt. En ik heb ook als hulpverlener gewerkt, en wat die vrouw deed slaat helemaal nergens op. Ik wens je hele goede hulp en dat je weer snel uit je dal mag klimmen. Sterkte!

  • mama van Jasmijn

    Hallo,

    ik las je berichtje,
    en dacht ik reageer even.
    ik heb ook een Postnatele depressie gehad, alleen het verschil is dat ik mijn dochter helemaal niks aan wilde doen ofzo maar des ondanks wilde ik dat alles weer normaal was... en dat ik er nooit aan was begonnen, ik kon de hele dag door huilen huilen en huilen... toen wist ik pas dat er ook een andere kant is dan alleen "geluk" ik kreeg eigenlijk binnen 24 uur hulp (omdat ik aan gaf) dat ik dat echt nodig had. Ik heb toen alle hulp gehad die ik maar nodig had, en zelfs 5 maanden gezinszorg en dit was erg fijn!
    wat ik eigenlijk even wil laten weten is dat je niet de 1igste bent hoor en dat hulp krijgen echt zin heeft ... nu voel je je "verdrietig" en misschien wel meer, maar je zult merken over een tijdje.. dat het verdriet steeds iets zou afnemen en dat je opeens bedenkt.. heej ik geniet van mijn kindje!! het is wel fijn... en dan ben je er weer helemaal klaar voor!! ik hoop dat je er iets aan hebt! Lieke

  • 1976

    Jeetje wat een gedoe om hulp te krijgen. Goed dat je de symptomen hebt herkend en er mee aan de slag gaat. Sterkte de komende tijd! Helaas hoort een postnatale depressie ook bij het zwanger en bevallen zijn. Ook jouw verhaal hoort hier dus wel thuis.

  • bobo kiest

    Wat een verhaal, ik denk dat het heel nuttig is hier, om ook eens iets vanuit deze hoek te lezen. Ik hoop voor je dat het lukt, de juiste therapeut te vinden. Veel sterkte!