Hallo lieve BB vriendjes,
Ik doe erg mijn best om te bedenken dat ik heel erg gelukkig ben ook zonder een kindje en dat het vast en zeker op een dag wel goed komt met ons maar het wordt steeds moeilijker!
Afgelopen week ben ik voor mijn werk met 9 vrouwen met kleine kinderen 5 dagen weg geweest.
Natuurlijk kwamen de bevallingsverhalen en de kinderne rijkelijk aan bod. Ik heb me begraven in de wijn en zoveel mogelijk geprobeerd het geklets te negeren. Mijn man blijft maar vragen wat er mis is met mij maar ik kan hem toch moeilijk steeds weer zeggen hoe vreselijk het allemaal is. Dat weet hij nu wel een keer en daarbij hebben we er onderstussen alles al eens over gezegt. Het afwachten maakt me compleet gestoord en ik begin te merken dat ik een verbitterde vrouw aan het worden ben.
Dit wil ik niet meer. We moeten nog wachten tot begin december op de uitslag van het ziekenhuis en dan moet het allemaal nog maaer beginnen....ICSI of ICSI TESI of .....adoptie. Hoe dan we hebben nog een lange weg te gaan en als het nu al zo gaat hoe moet het dan straks?
reacties (0)