De hele zwangerschap heb ik nergens last van gehad.
Op het laatst was mijn lontje misschien iets korter waardoor ik Wat feller als anders uit de hoek kon komen, maar verder was ik gewoon mezelf.
Daardoor is het me volledig ontgaan dat de periode na mijn bevalling wel eens minder kon zijn qua hormonen.
De 1e dagen van mijn kraamperiode waren zwaar.
Ik was enorm vermoeid door de bevalling en de operatie, ik had al dagen niet geslapen en als klap op de vuurpijl hadden we de 1e 2 dagen een vreselijke kraamhulp.
Gelukkig kwam daar verandering in met de komst van Moniek, een ervaren vrouw die al 36 jr in het vak zat.
Nadat de huisarts me oxazepam had gegeven voor 2 dagen die totaal niet werkten kwamen op dag 3 de kraamtranen.
Ik heb de hele bevalling weggehuild, wat een heerlijke opluchting. En wat nog fijner was, ik kon weer slapen.
We zijn nu 2,5 wk verder en nog steeds heb ik kraam tranen.
Ik kan vanuit het niets gaan huilen om de meest bizarre dingen.
Ik mis mijn zwangerschap, en hoe bizar ook, ik mis mijn gynaecoloog. Haha..
Daartussen zijn ook heerlijke momenten waarop ik lekker voor m'n dochter aan het zorgen ben of stiekem toekijk hoe ze slaapt..
Zijn er meer mama's die deze wisselende gevoelens hebben? En wat doe je ertegen?
Xxx
reacties (0)