Bevallings verhaal

Dinsdag 8 Juli moest ik me melden bij mijn gynaecoloog voor controle. Hij zou even kijken of mijn bmm al verstreken was en of ik eventueel al ontsluiting had.
De baarmoeder mond was al wel wat week maar nog erg lang. wel had ik 1 cm ontsluiting.Ook heeft hij me gestript.
Om 4 uur die middag moest ik terug komen voor de opname en inleiding. Thuis ben ik op de bank gaan liggen om wat te rusten, het strippen had voor een ongemakkelijk gevoel gezorgd in mijn buik en ik was zo zenuwachtig als wat...
Aangekomen in het ziekenhuis me gemeld op de afdeling. Eerst een half uur aan de ctg om te zien of alles goed was met baby. Dat was het. ik zou ingeleid worden dmv een ballon. Helaas zou mijn eigen gynaecoloog de ballon niet plaatsen, maar een vervanger. Niet mijn favoriet!
Wachtend op de vervanger hoorden we gesjok en gezucht in de gang..  Bleek de gynaecoloog te zijn... een lange man met grijs warrig haar die er weinig zin in bleek te hebben..
Hadden wij weer!
Tijdens het plaatsen van de ballon was hij ook nog eens erg onhandig en deed me onnodig pijn. Ik had naderhand ook het het idee dat de ballon goed zat.. maar goed.. ik wist ook niet precies wat ik voelen moest.
Die nacht waardeloos geslapen. De vk kwam om 8 uur controleren of de ballon al was uitgevallen, maar helaas.  En wat bleek na controle? De ballon had helemaal nooit goed gezeten!!... Wat een enorme domper!
Om toch wat beweging in de bevalling te krijgen heb ik gel gekregen. Hiervan kreeg ik wat krampjes in mijn rug. Hiermee kon ik nog makkelijk over de ziekenhuis gangen lopen.
Om 15:30 kreeg ik weer controle.. Nog steeds 1 cm ontsluiting... helaas.
In overleg met mijn gynaecoloog heeft de vk opnieuw gel aangebracht.
Dat was meteen andere koek. De krampen in mijn rug werden ongemakkelijker. Ik vond het half uur aan de ctg absoluut niet prettig meer. Maar het besef dat het echte weeen waren had ik niet. Want de ctg registreerde ze niet.
Om 6 uur werd het zo pijnlijk dat ik mee moest puffen. De verpleging heeft een bad voor me gevuld en ik heb dan ook zo'n 2 uur in bad de weeen weg zitten puffen.
Rond een uur of 7 was er geen houden meer aan. De weeen waren zo pijnlijk en bijna niet meerop te vangen. De ene wee volgde de andere op.
Op een bal heb ik nog 2 uur door gepuft en gesukkeld terwijl mijn vriend mij tegendruk gaf in mijn rug en een verpleegster mijn rug masseerde.
Toen de vk kwam kijken en zag dat ik zo uitgeput was van het puffen stelde ze voor om toch voor de ruggenprik te gaan.
Om 23:00 savonds heb ik dan eindelijk de ruggenprik gehad.
(wat wel komisch is, ik heb tussendoor nog wel naar de stand van NL-Argentinie geinformeerd) :)
Maar ook hier weer pech... de anasthesist was zo snel ter plaatste dat het vocht dat ik toegediend moest krijgen voor de prik nog niet eens was aangesloten. Resultaat: Mijn bloeddruk vloog om hoog en omlaag evenals de hartslag van baby.  Ik vond het enorm angstig.. zeker voor baby...
Rond 01:00 uur hebben ze mijn vliezen gebroken en baby bleek in het vruchtwater te hebben gepoept.
Gelukkig ging het toen snel. Ik kreeg al vrij snel een drukkend gevoel. Na een half uur had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik langzaam meeduwen.
Baby was nog niet ingedaald en ook nu zakte ze maar niet genoeg. Na een uur persen was ze er nog niet. Hierop heeft de vk de gynaecoloog gebeld.
Gelukkig onze eigen arts!
Hij heeft een knip gezet en met vacuum pomp en 2 pers weeen was ze er!
Blakend gezond.
Na hechting en controle bleek er bij mij nog meer beschadigd dus ik moest nog even onder volledige narcose op de o.k.
De volgende dag mochten we al naar huis!