Zojuist loop ik de slaapkamer van mijn man en mij binnen om tot de ontdekking te komen dat onze jongste mup aan het kleuren is geweest. Met de bruine en blauwe stift. Op mijn wit met blauwe beddengoed. Snotverpielekes.
Ten eerste mag mevrouw sinds halverwege deze vakantie overdag niet meer op onze slaapkamer komen nadat duidelijk werd dat madam pertinent weigert te geloven dat onze boxspring NIET hetzelfde is als een springkussen. Ten tweede weet ze al 3,5 jaar (waarvan minimaal een jaar bewust) dat ze niet op kleding, gordijnen en/of beddengoed mag tekenen.
Ik roep Ize naar boven te komen en na op de plaats delict de boze mama uitgehangen te hebben, druipt mevrouw af. Terug naar beneden. Ik begin boven met de was te verzamelen. Wanneer ik onze slaapkamer weer binnen stap, kom ik ineens tot de grote ontdekking dat, op nog geen twee meter afstand van mijn bekleurde dekbed, mijn witte kledingkast ook niet ontkomen is aan onze bijna kleuter.
Hoe kan ik dit in vredesnaam gemist hebben!?! Het is nog opvallender dan het beddegoed, wat er met een streepje hier en een krulletje daar nog goed mee weg is gekomen! Nee, maar dan mijn witte, zichtbaar aanwezige, drie-deurs kledingkast... welke op peuterhoogte op alle drie de deuren uitgebreid bekrast waren door Ize. Het is me totaal niet opgevallen, terwijl het midden in het zicht is (was, ik heb het gelukkig schoon kunnen maken)! Op geen enkel moment heb ik het gezien toen ik voor het eerst de kamer inliep en even later Ize naar boven toe riep...
Nog iemand die afwijking of ben ik de enige?
reacties (0)