Het leven gaat door

Vandaag zit ik op de bank.Alleen. Zoonlief vermaakt zich boven, manlief is naar zijn werk en de meiden proberen hun grijze celletjes te updaten op school.

Het is vandaag alweer een jaar geleden dat ik zwanger was. Zwanger van een zo vurig gewenst kindje.Even mocht ik dat gweldige gevoel ervaren, maar het was zo kort. Voor mij te kort.Wat had ik graag zo`n klein kruimeltje in mijn armen gehad. Maar het leven is goed. Zonder duisternis weet je het licht niet te waarderen en zonder verdriet  herken je geen vreugde. Ook al zijn er momenten in je leven , dat je het zo hartelijk oneens bent, met de weg, die voor je uitgedacht is. Heerlijk is dat en verschrikkelijk tegelijk,

Er is zo veel om dankbaar voor te zijn: dat ik weer gezond wakker werd vanmorgen bijvoorbeeld.Zo gewoon maar zo bijzonder. Er waren vanmorgen mensen, die niet meer wakker werden, vrouwen, die hun liefste verloren, mannen die hun liefste niet meer wakker zagen worden.

Misschien is dat wel het heerlijke van het leven:  Dat gaan waarderen , wat zo alledaags lijkt.En dat kun je tenslotte alleen maar leren, door kennis te maken met het tegenovergestelde.

Boeiend hoor, het leven....en zo doodgewoon bijzonder