Grijs..

Vandaag is alles grijs..Het weer, de miezerige motregen, mijn jasje, mijn werk , mijn stemming en mijn hoop op nog een keer moeder te worden voordat mijn haren , die vandaag ook al net niet fatsoenlijk willen zitten,echt grijs zullen zijn. Ik heb ook niet echt een reden om alles zo grijs te zien...het is gewoon zo, zo ..zo`n alles : "net niet " dag.Het begon verleden week zaterdag al.., ws net niet op tijd geknuffeld, maar net een paar uur te laat. Ik was net niet helemaal fit, ook weer niet echt ziek, maar zo `n verkouden, wattig gevoel. Mijn temperatuur is vanmorgen weer gedaald met 0,2 graden..net niet op de 5de of zesde dag , zodat ik het voor een innestelingsdip zou kunnen houden..en ik besef dat ik ook net niet de goede leeftijd meer heb om nog volledige hoop op een gezond kindje te hebben..

Het is hetzelfde gevoel als dat je kunt hebben als je net te laat voor de bus bent, of precies 2 minuten te laat om nog boodschappen te halen...of net de verkeerde kleur tas gekocht hebt, terwijl jij ervan overtuigd was, dat het perfekt bij je schoenen zou kleuren..

Ik sluit mijn ogen en denk aan het zonnige Italie waar wij afgelopen zomer waren..., de zon, die azuurblauwe lucht, het water, de warmte...de prosecco`s...de heerlijk knapperige pizzastukjes, de muziek `s avonds op de terrasjes...Ik voel de warmte van de zon in mijn gedachten en koester mij in die stralen...

Ik hoor plotseling het remmen van een fiets.. zo`n ieeep-geluid.., de poort zwaait open..een lange slungel puber, totaal verregend, komt binnen.., mat klinkt het :hoi mam....ik heb nergens zin in...Ik begin te lachen...mmmh, herken ik ,jongen..Zal wel, klinkt het ,Jij lacht erom... Ik voel een kriebel, zo``n ik wil niet lachen maar moet lachen kriebel en begin te schateren...Zoonlief pakt zijn rugtas en sjokt naar zijn kamer...Moeders! je krijgt er nooit hoogte van!