Hoi hoi
Nou ik zal het even uitleggen, misschien heb ik er al eens over verteld dat mijn band met mijn ouders niet zo goed is,
Laatst toen ik verlampt in het ziekenhuis lag is ze niet eens gekomen, ook niet thuis, mijn broer is naar afghanistan, en zijn vriendin mag gewoon 4 dagen per week komen eten, als wij daar eens zijn mogen we blij zijn als we een koekje krijgen, eten nee now way, krijgen we nooit.
Maar ze zijn dus al sinds mijn jongste zoon zijn verjaardag, 3 september niet meer bij ons geweest, bellen wat is dat? Nee mailen!
Als we dan eens zelf voorstellen of we mogen komen dan krijgen we meestal nee te horen, net na dat ik in het ziekenhuis heb gelegen mochten we weer eens komen, nu ligt mijn oma met een hartinfarct in het ziekenhuis en ik mag weer niet komen van der, en dan vraag ik of ik erna mag komen als ze uit ziekenhuis komen en wat denken jullie dat ze zegt...........We moeten om half 5 thuis zijn want Inge moet eten... die moet naar het paard, dus kan niet!
Nou mijn klomp breekt, der eigen kleinkinderen die ze niet eens willen zien.
Wat voor ouders ben je dan!
Zo word ik dus nooit!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ben zooooo kwaad
Alle herinneringen die ik steeds meer naar voren krijg, lijken toch een waarheid te hebben en dat verklaard dan ook waarom ik van vroeger weinig kan herinneren.
Nou moest even mijn woede uiten sorry ervoor
reacties (0)