9 oktober een dag die ik nooit meer zal vergeten

Nog 5 dagen en dan is het zover, om 17.05 dan 1 jaar geleden, werd faith geboren, o mensen wat mis ik haar, en tevens ben ik heel erg dankbaar het is zo dubbel ik mis haar, maar als zei niet was geboren wie weet wat er dan met mij was gebeurd, ik was gesterilliseert en toch zwanger, we riepen al weken ik lijk wel zwanger maar ja, waarom zou je verder nadenken als het eigenlijk niet eens kan, maar na die dag 9 oktober ik kreeg rond 14.30 wat buikpijn en die werd steeds heviger, maar ja had dan ook eigenlijk al maanden buikpijn en zocht er niets ergs achter, tot het om half 5 ineens erger werd ik zou bijna kunnen zeggen dat het weeen zijn, ik had ze tenslotte al meerdere keren mogen beleven, om kwart voor 5 ben ik naar boven gegaan we hebben daar een badkamer met wc ik zei tegen mijn vriend misschien helpt het als ik een grote boodschap zou doen op de wc, maar ik voelde echt pers weeen en kort na 5 uur kwam die ene wee, ik voelde iets groots uit mij komen, wat niet zoals die bloedproppen aan voelde wat ik eerder had, ik dacht doe snel de hand eronder en ja hoor ik ving het op, deed mijn hand terug naar voren en daar lag een mooie kleine baby van zo rond de 4 cm ik schreeuwde schreeuwde zo hard als ik kon ...Ron kwam zo snel mogelijk naar boven gerend mijn kinderen schreeuwen natuurlijk, ron komt boven en hij zag mijn hand helemaal onder de bloed, hij keek en zei::::: Daaatttttt isss een babbbyyy stotterend,  Ik zei ja, huilen huilen ondertussen, hoe kon dat nu dit is niet mogelijk en al zo oud want ze was bijna 4 cm, en ik was 18 augustus nog onder het mes geweest en mijn menstruatie is meestal rond de 24ste dus ik zou daar al 3 weken moeten zijn geweest, oooohhhh mijn god, dit is echt erg gewoon, En dan kom je tot het punt je moet naar het ziekenhuis, we hebben faith al die tijd in onze handen gehouden, en eerst niet gezegd dat ik gesterilliseerd was, maar pas op het einde van telefoon gesprek, toen zeiden ze ineens van dan kan het geen miskraam zijn, maar ze waren toch nieuwsgierig wij zagen echt armen en beentjes en hoofdje, de oogkastjes, daar aangekomen, werd er gecontroleerd van binnen en daar werd ook nog weefsel gevonden, en ja hoor dat bleek achteraf navelstreng te zijn geweest, het was een meisje kwam na onderzoek eruit, alleen omdat het nog zo klein was en er zoveel met haar gebeurd was, kreeg ik haar niet meer terug, OOOHhh wat was dat erg zeg. 

Een tijdje later moest ik in de scan en na diverse onderzoeken bleek het volgende:

* mijn baarmoeder en eierstokken en blaas en stuk darm zijn verkleefd, dit mogelijk na zoveel buikoperaties.

* hierdoor is het klemmetje van de sterilisatie losser gaan zitten en is het eitje waarschijnlijk weg geglipt waardoor ik toch zwanger werd. 

* verder werden er onrustige kankercellen gevonden. 

* 23 dec is mijn baarmoeder dan ook verwijderd, en helaas is er toen ook een hoop mis gegaan, en ben ik ruim 2 weken in ziekenhuis moeten blijven: dichtslipping van de darm

                                                                 ontstekingen in onderbuik

                                                                abces bij de vagina

                                                                norovirus opgelopen, geheel in carantaine of hoe je dat schrijft

                                                                de wond in onderbuik is lang ontstoken geweest.

                                                               1,5 week lang boven de 40 graden

                                                               ijzer gehalte van maar 3,2

                                                              3 zakken nieuw bloed moeten krijgen

                                                              drain plaatsing in ander ziekenhuis met ambulance

                                                              maagzonde gekregen

Ik heb mensen om mij heen toen zien sterven, en mij zelf ook bijna, het ging echt slecht met mij toen.

Wat als faith niet geboren zou worden, wat zou er dan met mij zijn gebeurd, zou ik dan zijn dood gegaan, 

die periode was echt heftig en zo dubbel, ik had mijn meisje graag gehad, echt waar, ze was een wonder,

Nu bijna 1 jaar later is het vooruitzicht niet leuk

Ik ben in behandeling bij pijnpoli. ik krijg spuiten op de OK eens in de 3 mnd voor de pijn die ik heb van weer nieuwe verklevingen, verder krijg ik 35 mg amitripiline per dag dit is een combi van antidepressivia en morfine

dan nog 3 diflonac, 1 ijzer want die is nog steeds heeeeel laag. laatste prik 5,3

dan nog van bayer de forte 1 per dag, dan nog 2 tot 6 paracetamol, tja een hele maaltijd dus hahaha

Verder ben ik nu inmiddels al niet alleen inco bij de urine maar mijn darmen ook inmiddels, mijn darmen nemen geen ijzer meer op, ben 12 kilo aangekomen sinds de amitripiline, en spuiten, In november krijg ik de spuiten weer. Vervolgens moet ik rond de 20ste van deze maand weer prikken als dan het ijzer weer niet veranderd is dan is het vooruitzicht niet mooi.

En gaan de verklevingen sneller als wat ze dachten, kans op stoma komt dichterbij. 

Soms denk ik wel eens van wat als toen..........

Maar heb 3 levende kinderen waar ik mijn hartje geheel op stort ze houden mij sterk

Als ik de medicijnen niet neem ben ik een wrak, dan word ik saggie want kan niet slapen van de pijn, dan krijg je de kring van geprikkeld wat uit op kids en partner, pijntjes worden erger, en nu met alle medicijnen echt heb een redelijk goed leefbaar leven, veel beter als zonder. 

Maar toch wat is dit zwaar zeg mijn meissie hoog in de hemel, samen met Bjorn zijn tweeling Ray en met Luc ik heb er mooie tattoos van. en heb mooi schilderij voor hun gemaakt. 

Faith meissie ik mis je zo, je hebt mijn leven gered, je waakt over mij daarboven, kon ik je nog maar 1 keer een vasthouden. Was je toch maar soms bij mij. Helaas kan dat niet. 

Jij bent daar en ik met je zus en broertjes en papa

Snik snik snik