Mijn 2 sterke kinderen

Fenna (bijna 5) liet  zaterdag gaatjes in haar oren prikken – ze wou dit al lang. “ik ben bang” zei ze, maar ze ging aan mijn hand mee de winkel binnen. En daar koos ze de oorbelletjes die ze wou, en ik zette haar op de toonbank zoals de mevrouw van de winkel me vroeg en Fenna ging rustig zitten en liet de eerste prik zetten zonder kik. Ik zag dat ze wat verschoot van de prik, en toen de tweede prik eraan kwam keek ze een beetje bang, maar het was zo voorbij en ze had oorbelletjes, mooie roze bloemetjes. “Zo’n flinke dochter”, zei de mevrouw, en ik was fier. “ik was wel een beetje bang”, zei Fenna nadien. En ze kon haar angst laten zijn, ze was bang EN dapper tegelijk, ze was bang en toch deed ze het, want ze wou die gaatjes! Wat een knappe meid.

Zondag waren we op bezoek bij oma en opa. Opa is erg ziek, hij heeft kanker, met uitzaaiingen, en de laatste weken is hij erg verzwakt. Hij wou de kinderen nog eens zien. En Roan (bijna 7), die erg gevoelig is, weet perfect hoe hij nu met opa moet omgaan. Hij is rustig en beheerst (hij weet dat drukte voor opa nu lastig is), maar ook spontaan en gevoelig. Hij gaat achter opa aan, stelt hem vragen over de dingen die hem interesseren, toont opa zijn liefde en bewondering en we zien opa stralen. Opa gaf hem een goocheldoos, en dieren waaronder enkele ‘prehistorische dieren’ waar Roan zo gek op is. En Roan toonde opa zijn dankbaarheid, verschillende keren. Opa heeft genoten van zijn kleinkinderen en ik van mijn kinderen. Hoe vaak ze ook ruzie maken de laatste tijd, hoe druk ze ook kunnen zijn: ik heb 2 prachtige, gevoelige én emotioneel sterke kinderen met elk de krachten die horen bij hun leeftijd. Het was mijn verjaardag dit weekend, en wat had ik me nog meer kunnen wensen?