99, 77 en 10

Onze Fenna weegt eindelijk 10 kilo, en ze is 77 cm groot, dat is niet groot voor haar 21 maanden, maar ze staat haar mannetje wel. En haar broer is bijna 1 meter lang, 99 cm om precies te zijn :)

Roan is een echte kleuter geworden en zijn karaktertje wordt meer en meer duidelijk. Al altijd was hij een vrolijke jongen met een sterke wil, en dat blijft zo. Hij staat altijd goedgezind op, begint de dag al zingend en springend. Vaak moeten we hem aanmanen wat rustiger te zijn want onze zintuigen zijn nog niet wakker genoeg om zijn geweld aan te kunnen.  Op bijna elke foto staat hij schaterlachend. Hij geniet van het leven. Tegelijk is Roan een mannetje dat de dingen graag begrijpt en herhaaldelijk uitlegt aan iedereen opdat hij het zelf nog beter zou begrijpen (is zijn mama niet net zo?). Hij heeft ook het liefst dat je de dingen gewoon vertelt zoals ze zijn, en niet met kinderwoordjes zoals de NKO-arts die altijd zegt dat ze naar de kabouters in zijn oren gaat kijken – hij kijkt dan naar mij en ik vertaal dan dat de dokter met een lichtje gaat kijken of zijn oortjes nog ziek zijn. Roan is erg bezig met hoe kinderen geboren worden, groeien en hoe wij sterven. Elke dag wel vraagt hij wie hij tegenkomt: hoeveel kinderen heb jij? En dan vertelt hij over zijn 10 kindjes waarvan er reeds 5 gestorven zijn. Het klinkt erger dan het is, voor hem is het gewoon een fantastisch verhaal. Op een andere dag zei hij dat hij een meisje wou zijn, want hij wil ook een baby in zijn buik. Of hij vertelt aan anderen dat iedereen sterft, ook jij, ook hij, ook de kleine baby’tjes en de kindjes van zijn klas, maar die gaan eerst nog groeien en oud worden. Of hij vertelt over onze Ilan, dat wij 3 kindjes hadden en dat Ilan zijn broer is, maar dat Ilan gestorven is omdat hij te klein was toen hij uit mama’s buik kroop, en dat Ilan nu in de hemel is waar ook onze poes Petrouschka is en later iedereen die sterft. Roan heeft een erg levendige fantasie vol monsters en spoken waar hij met veel gevoel voor drama over komt berichten. Hij ziet het allemaal voor zich, en wil het tegelijk ook allemaal weten en beleven. Vaak heeft hij nachtmerries ’s nachts waaruit we hem moeilijk wakker krijgen, maar eens de dag begint is hij dat weer vergeten en springt en huppelt hij vrolijk verder met zijn mooie verhalen en de monsters die achter hem aan zitten. Roan is een erg lieve jongen, dat zei de juf ook meteen, die graag knuffelt, en je vertelt dat je lief bent. Hij zorgt ook heel goed voor zijn zus die hij niet meer kan missen.

Onze Fenna is ook al groot geworden, ook zij loopt vrolijk rond, hoewel ze meer van een humeurtje heeft dan Roan. Waar Roan al zingend opstaat heeft Fenna een waar ochtendhumeur. Er hoeft niet veel mis te gaan of ze gromt en huilt zich doorheen de ochtend. We weten dat het zo is, en als we haar even helpen, of troosten, is ze even later ook alweer blij en vrolijk. Ook Fenna weet goed wat ze wil en niet wil en kan heel goed haar grenzen stellen. “tot daar en niet verder” – lijkt op haar lijf geschreven te staan. Ze ziet er knuffelachtig schattig uit, maar wie te dicht komt zal het geweten hebben. “nee”, zegt ze kordaat, en ze duwt je zo weg. Fenna wordt graag met rust gelaten, zodat ze gewoon haar ding kan doen. En dan is ze helemaal in haar element. Tegelijk is Fenna een pak onbezorgder dan Roan, ze trekt het zich allemaal veel minder aan, het is hoe het is voor haar en ze gaat haar weg. Ze heeft geen zin om anderen te behagen omdat ze dat niet nodig heeft. Ze staat heel sterk en krachtig in het leven, merk ik, ik maak me weinig zorgen om haar. Net als Roan zit ze goed in haar velletje, en heeft ze veel zelfvertrouwen. Fenna is motorisch erg sterk, ze klimt overal op en is niet bang om te vallen, en mocht er dreiging zijn dan vertrouwt ze er gewoon op dat wij haar wel op tijd zullen opvangen. Wat dat betreft houd ik mijn hart vast. Fenna heeft een pin op haar gat, zeggen wij, ze kan geen moment stil zitten, aan tafel klimt ze op en af haar stoel of klimt ze van haar stoel op tafel. Tussendoor proberen we hapjes boterham in haar mond te stoppen. Maar Fenna is ook een knuffelmieke, vooral bij haar mama, ze legt graag haar hoofdje op mijn schouder en wil dan dat ik over haar rugje wrijf, dan kan ze minutenlang stil genieten. Fenna doet haar ding. Vaak is het zo dat Roan achter haar aan loopt ‘Fenna wil je met me spelen?’ – maar Fenna loopt gewoon van hier naar daar met Roan achter haar aan maar als Roan er niet is, verveelt ze zich en mist ze hem. Ze zijn elkaar goed gewoon. Fenna doet het goed op alle vlak, ze leert vlot, ontwikkelt zich normaal, begint nu al met woordjes en korte zinnetjes te spreken, houdt het potlood vast zoals Roan die het leert op school het haar voordoet - ik maak me ook daar allemaal weinig zorgen om.

“zolang ze maar gelukkig zijn” – denk ik vaak, en op dit moment lijkt dat zo te zijn, Roan wat gevoeliger dan Fenna, maar dat heeft ook met hun leeftijd te maken. Ik vraag me af wat het zal worden als de monsters in Fenna's hoofd komen spoken, maar dat is voor later :)

Mijn schatten :)