Oordopjes en tutjesboom

FENNA 13 maanden – 14 maanden:

Fenna kruipt vlot op en van letterlijk alles, fietsjes, de sofa, stoelen, haar trip trap eetstoel, het schommelpaard…

Stapt aan wagentjes, karretjes, je vingers, maar wil altijd zo snel zijn dat haar buikje naar voor steekt – net als haar mama vroeger loopt ze op haar tipjes. Ze wil lopen maar doet het nog niet, dat frustreert haar deze dagen denk ik.

Op 14 maanden loopt ze vlot aan één handje of zelfs één vinger en steunt uit zichzelf, ze wil nog niet alleen stapjes zetten.  

Fenna zegt ‘mama’ als ze mij wil hebben, roept mama vanuit haar bedje, zegt papa tegen papa, ba tegen bal, daaida wanneer ze zwaait en zelfs al eens ‘daaida poe’ tegen Boris, ‘daa’ voor danku wanneer ze wat wil, roept naar ‘mama’ en ‘papa’ als ze boos is, roept ‘nee’ als ze iets niet wil, herhaalt ‘aardbei’ wanneer we aardbeien eten, (klinkt heel grappig – met een hoog stemmetje een langgerekte ‘aaaa’ en dan met een zuchtje erbij en lage stem ‘bheiiii’), zingt ‘hahaha’ als wij eerst ‘hihihi’ zingen zoals in ‘‘k zag 2 beren’, en zegt ‘tuutuutuut’ als de microgolf piept. Het liefst roept ze vanop haar stoeltje heel ondeugend ‘papaaa papaaaa’ om dan te kijken hoe papa reageert.

Fenna heeft een erg sterk willetje, een sterk temperament dat steeds sterker lijkt te worden. Ze laat zich goed horen wanneer ze niet tevreden is, vooral in de voormiddag, volgens ons heeft ze een ochtendhumeur J, ze laat zich niet doen door haar broer en wint vaak de zaak door heel luid te roepen, Roan weet dan ook dat hij maar beter opgeeft. De laatste tijd is ze vaak gefrustreerd. Ze wil heel veel, maar kan het niet en wordt dan ‘heeeeeel’ boos en slaat en schopt om zich heen. Ze kan heel luid krijsen, dat je er meteen hoofdpijn van krijgt. Ze is ook jaloers wanneer ik Roan op mijn schoot heb, of praat met papa, dan begint ze meteen heel boos te roepen en te gillen (mijn vriend en ik kunnen aan tafel niet meer tot een gesprek komen, dat wordt steevast onderbroken door al het lawaai dat onze kinderen maken, het eindigt wanneer mama haar oordopjes in de oren stopt). Fenna kan heel boos kijken, ze kijkt alsof ze je gaat neerbliksemen, en ze kan ook heel minachtend kijken, alsof ze het allemaal het best weet, grappig om dat te zien. Wanneer papa haar niet oppakt en ik even later wel, dan trekt ze dat smoeltje, zo van ‘nèh’. Het leukste is haar ‘alsof-zeurtje’ met haar lip naar beneden tot ik haar oppak. Ja, Fenna wordt net als haar broer op dezelfde leeftijd het liefst de hele tijd rondgedragen, en liefst door mama!

Maar toch heeft ze een vrolijk karaktertje, ze lacht graag en zit vol grapjes. Ze lacht vooral om haar broer, als Roan probeert vliegen te vangen, dan ligt ze in een deuk telkens hij naar een vlieg slaat!

Op 20 juni had ik een operatie in de mond onder volledige narcose, een ingesloten hoektand met cyste verwijderd en 2 beschadigde tanden meteen mee eruit… - ik heb toen besloten te stoppen met kolven. Ik vroeg me af of Fenna ’s nachts nog voldoende melk zou hebben want ’s nachts kwam ze nog één en soms twee keer aan de borst. Gek genoeg is ze toen helemaal beginnen doorslapen – sinds 20 juni heeft ze nog 2 nachtvoedingen gehad, we kunnen dus officieel zeggen: Fenna slaapt door, hele nachten tot de ochtend. Om 18.30 gaat ze slapen in onze kamer, om 22 uur geven we haar nog een flesje en brengen we haar naar de kamer waar Roan ligt te slapen, en dan slapen ze beiden tot de ochtend. Om half 7 is er altijd wel één die de ander wakker maakt, dan hebben ze dolle pret maar ze blijven in hun bedjes tot het konijntje van Roans wekker ‘wakker’ is, dan klimt Roan uit zijn bed om ons te roepen met de woorden: ‘mijn konijntje is wakker!!!!’ En nu we verlof hadden, werd dat konijntje niet voor half 8 wakker :)

En zo heeft Fenna 13 maanden lang moedermelk gekregen :) ik ben fier dat ik heb volgehouden, het is soms heel zwaar geweest en begrijp ten volle dat niet elke moeder het doet! Maar we hebben er toch veel euro’s door gespaard :)

ROAN net 3 geworden:

Heeft zijn flinke en ongelooflijk stoute dagen – dan doet hij voortdurend wat niet mag en luistert hij niet. Hij doet gewoon alsof hij ons niet hoort of zegt op alles ‘nee’. Dreigen helpt dan vaak niet, roepen nog minder, vaak helpt het hem te belonen voor goed gedrag, of iets leuks af te pakken als hij toch dat doet wat niet mag.

Roan gaat goed naar school, is graag bij de juf, praat daar net als thuis de hele tijd zonder ophouden, doet heel graag activiteiten, kent alle liedjes uit zijn hoofd, lijkt nog niet geïnteresseerd in de andere kindjes, vermijdt drukte en zoekt op drukke speelplaatsen de juffen op. Hij heeft de combinatie van zijn vader: motorisch erg handig, veel inzicht in hoe de dingen in elkaar zitten (hij maakt een hond in plasticine met lijf en poten, ogen, neus en open bek!!), en een ongelooflijk geheugen, hij onthoudt werkelijk alles en redeneert over de dingen! Je ziet hem zo nadenken.

Hij maakt steeds mooiere en langere zinnen, leert voortdurend bij. Zijn uitspraak verbetert langzaam, soms komt er iets als een ‘s’ door, nog steeds ‘k’-‘t’-verwarring maar hij kan het als je het voorzegt. Hij maakt geen ‘r’ en de ‘l’ achteraan wordt ‘j’. Zinnen als ‘de tuitete tijn totito (de kuikentjes zijn in hun hok) zijn typisch Roan, zelfs al kan hij het wel goed zeggen als je het voorzegt of oefent. De laatste tijd zegt hij vaak “neena min jij met mijn boe pele” (Fenna wil je met mijn (jouw) broer spelen). “Ik wil een… “ is “i min e” (‘ieniemienie’ zegt mama dan tegen hem). “I ti bat” = “ik zit vast”. Flink = mink. Onlangs vroeg hij zich af of de zon nat werd wanneer het regende.

Het liefst van al krijgt hij cadeautjes en koekjes en komt er bezoek om met hem te spelen.

Toen hij 12 juli 3 werd hebben we hem gezegd dat kindjes van 3 niet meer met hun tutje slapen, en we zijn in Gent naar de tutjesboom geweest waar veel Gentse kindjes hun tutje naartoe brengen wanneer ze er klaar voor zijn. We hebben zijn tutje nog niet achtergelaten, enkel een geknutseld tutje dat we die dag hadden gemaakt. Maar thuis hebben we een tutjesboom geknutseld en elke dag dat hij zonder tutje sliep, mocht hij er een stickertje op kleven, dat werkt altijd goed bij Roan, en na 5 nachten kreeg hij een beloning. Gisteren vroeg Roan of hij nog jarig was – ‘nee’ zei ik, ‘je blijft niet altijd jarig he’, en toen redeneerde hij dat hij dan ook terug met zijn tutje mocht slapen :) gelukkig is papa heel standvastig geweest toen hij Roan naar bedje bracht.

Ik wil nog schrijven dat de ramp met het neergeschoten vliegtuig ons erg heeft aangegrepen, ook Roan praatte er een hele dag over, zelfs al wist hij niet dat er ook mensen zijn gestorven. Dit moet jullie Nederlanders ook erg hebben geraakt!

Over enkele weken gaan we op bezoek bij Nederlandse vrienden in Leersum – dat wordt ons eerste kort reisje en we kijken er ongelooflijk naar uit! Ik breng voor onze vrienden een pakje oordopjes mee :)