Het `pin-op-haar-gat-syndroom`

Fenna heeft een 'pin op haar gat' - ik zie mijn Nederlandse vriendinnen hun wenkbrauwen al fronsen want zelfs mensen hier die niet van het Brusselse komen zoals ik bekijken me raar als ik het zeg, maar het is ongetwijfeld waar: Fenna heeft een heuse pin op haar gat. In het Noord-Nederlands klinkt het een beetje als: 'Fenna heeft een spijker in haar kont' denk ik, om maar uit te leggen wat ik ermee bedoel: Fenna kan niet stilzitten, en dan bedoel ik NIET.

Al maanden is het een ramp om haar kleertjes aan te doen of haar te verschonen. Wanneer ze fruitpap eet stopt ze na enkele happen want dan heeft ze al genoeg 'gezeten'. De borstvoeding is bij tijden een ramp, wriemelen, krieuwelen, vechten tijden het drinken.... ik wijt het niet meer aan reflux of voedselallergie, die tijden zijn voorbij, Fenna kan gewoon niet rustig drinken, behalve wanneer ze slaapt. Ze wil steeds wat anders: even in haar park, dan weer even op de schoot, dan even heel rustig tegen mama aan liggen met het hoofd op mijn schouder en dan weer kruipen achter haar broer aan, of rechtstaan op onze knieën en springen, joepen, stapjes zetten.... onze Fenna met haar pin.

Ze is zo geboren, in een wip was ze eruit - haar broer is veel meer op zijn gemak gekomen en dat zie je er nu nog aan. Roan kon op 7 maanden zitten, en hij zat, het liefst op de schoot om iedereen te vermaken, en hij bleef zitten, om pas tegen een maand of 10 te gaan kruipen, op zijn eigenwijze manier op handen en voeten. Fenna kon ook zitten op 7 maanden, maar nog geen enkele keer heeft ze langer dan een minuut gezeten want dat houdt ze niet vol, ze wil kruipen, ontdekken, van hier naar ginder gaan, alles in haar handjes nemen, zich optrekken aan het park, de kast, ja ze is zelfs al vanuit kruiphouding zelfstandig gaan staan, net 8 maanden nu, om zich met één hand vast te houden aan de rand van het park en met haar andere hand de rest van de wereld te ontdekken - ze leek wel een zatte fles!

Ze doet haar mama achterna, zegt mijn mama, want ook ik stond op 8 maanden rechtop te spelen, en pakte mijn oudere broertje zijn speelgoed af.... het is nooit meer goed gekomen.

Fenna en haar broer - de laatste weken spelen ze zo leuk samen. Fenna is gek op hem en wil steeds bij hem zijn, kruipt naar hem toe, grijpt naar zijn gezicht. Als hij dan wat beteutert kijkt (Au - pijn gedaan), zeg ik dat Fenna hem zo lief vindt en graag ziet en dan klaart zijn gezichtje helemaal op. Hij ziet haar ook graag, dat is duidelijk, zo fijn om zien. Fenna imiteert graag, vooral geluiden maar ook bewegingen, net keek ze naar een filmpje en danste ze mee met de handjes in de lucht tijdens een liedje, zoals ook in het filmpje gebeurde. Als je naar haar roept, roept ze met dezelfdde klank terug, lachend! Als je lief 'aaa' zegt, zegt ze dat na, even lief. Als je gromt in haar hals, dan gromt ze lekker mee. En als haar broer huilt, met tranen in de ogen luid weent, dan weent ze lachend mee. Arme Roan, hij weet dan niet meer wat doen, waar kijken, of hij nu voort moet huilen of niet, want iedereen kijkt naar Fenna en hoe ze hem nabootst. En toch is hij zot van haar, Fenna mag alles: aan zijn haar trekken, zijn speelgoed afpakken, achter hem aan zitten.... als ik haar maar op tijd in haar bedje leg of in haar park zet, zodat Roan ook nog eens bij mij op de schoot kan zitten en lekker alleen bij mama mag zijn.

Het 'pin-op-haar-gat-syndroom' bracht ook enkele teleurstellingen met zich mee. Fenna is geen baby'tje dat in mama's armen in slaap valt, of lekker bij me in de zetel ligt (voor langer dan één minuutje), geen baby'tje dat je lekker kan verschonen en steeds opnieuw prachtige kleertjes kan aandoen (wat een moeite dat kost), ik kan er niet uren mee in de draagodek lopen zoals ik tijdens de zwangerschap droomde, na 5 minuten is ze ook dat beu en gezellig drinken aan mama's borst, samen lekker rusten.... vergeet het. Sinds kort geef ik overdag flesjes moedermelk, gewoon omdat dat gemakkelijker gaat en Fenna dan meer drinkt en misschien eindelijk eens leert overdag te drinken zodat ik 's nachts aan iets meer rust kom :)

En Roan? Eigenlijk was die bijna net hetzelfde: een heftig, intens , beweeglijk ventje (nog altijd), maar net iets minder pin-op-zijn-gat.