Het was een heerlijke dag – eerst met ons drietjes naar het feest van oma en opa. Ik werd slecht door de vermoeidheid, bekkenpijn en inspanning en JL heeft me na anderhalf uur weer naar huis gebracht. Heerlijk geslapen en gerust.
Ik voelde dat het met Roan goed zit: hij past zich aan in zo’n groep mensen, is niet bang, trekt zijn plan, kan ermee om dat mama weer weggaat en mist me niet echt. En iedereen is gek op hem, met zijn mooie donkere oogjes en speelse lach.
Ik voel nu heel sterk dat hij die dagen dat ik in het ziekenhuis lig wel zal overbruggen, aankunnen, er niet zal onder lijden. Dat is heel belangrijk voor mij, het geeft me rust en vertrouwen.
Rust en vertrouwen, dat is wat ik nu voel, ook voor de bevalling. Mieke zit nog hevig te stampen in mijn buik, het is een teken dat het wel in orde is met haar.
Rond 16 uur zijn JL en Roan naar huis gekomen, en de rest van de dag was een superaangename, rustige lentedag, zoals ik er nog meer wens de komende maanden, maar dan met ons mieke erbij.
Ik voel dat het goed zit nu, ik voel zelf dat de tijd daar is, ik voel me er klaar voor en wacht nu geduldig af tot ons mieke dat ook voelt.
Het gaat een heerlijke week worden, met mooi weer. Het lijkt me heerlijk nu te bevallen, en dan het lange weekend vanaf donderdag samen met onze 2 kids thuis door te brengen, met wat hulp van wat vrienden en familie die willen inspringen en vooral Roan willen entertainen, want ik verwacht dat er met die feestdagen weinig kraamhulp zal komen.
Ik zie het helemaal zitten :)
reacties (0)