Tijd en rust

Weer een moeilijke nacht en dag gehad. Weer maar 3 uur geslapen.
Op 10 dagen zijn er 7 waarin ik niet meer dan 3 uur slaap, vaak minder. Ik heb het bijgehouden voor de gynaecologe maandag.

Sinds vrijdag heb ik een continu tintelend gevoel in mijn armen, ze zijn niet rusteloos, het is eerder alsof ze ‘slapen’,het lijkt ook weer neurologisch.

Sinds gisteren heb ik af en toe menstruatieachtige pijn in onderbuik en –rug. Het komt niet met een ritme dus maak ik me geen zorgen.

Ook ben ik nog regelmatig plots heel misselijk en verlies ik alle kracht, moet ik weg van Roan die op dat moment te veel energie vraagt van mij.

Allemaal tekens dat het toch niet helemaal goed gaat met mij, dat ik waarschijnlijk meer rust moet nemen (maar hoe doe ik dat met rusteloze benen), en dat ik beter stop met werken.

Als zelfstandige wordt verwacht dat ik doorwerk tot week 39, er is ook geen tegemoetkoming voorzien mocht ik toch vroeger stoppen.

Ergens zou ik graag nu stoppen met werken, maar voel zo’n druk om dat net niet te doen, niet financieel, maar vooral door mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn cliënten toe, ik ben bang dat ik ze in de steek laat, net zoals ik vaak vind dat ik Roan in de steek laat deze periode.

Waarom ik het wel wil doen? Omdat dit een rot-zwangerschap is, ik heb ze op geen enkele manier positief kunnen beleven zoals ik mijn vorige zwangerschap wel positief beleefde. Ik wil meer tijd maken voor dat kleintje in mijn buik maar dan gebeurt er altijd vanalles dat dat tegenhoudt: Roan ziek, zelf misselijk en moe, drukke agenda, nu weer de schoppende benen… Ik heb amper foto’s van mijn buik gemaakt (bij Roan had ik een hele collectie en nog filmpjes van mijn bewegende buik erbovenop), ik heb niet kunnen pronken met mijn buik door het
aanhoudende slechte weer, ik heb amper tijd gemaakt om te kijken hoe fel ons meisje heen en weer beweegt en golven en bobbels maakt op mijn buik, kortom: ik heb amper tijd om me met haar bezig te houden. Ik wou bekkenoefeningen doen maar heb dat niet gedaan wegens te moe, die oefeningen zouden het indalen en de juiste ligging moeten bevorderen. Ik drink niet voldoende, ik eet niet voldoende én ongezond en kom niet bij. En daarnaast ben ik totaal niet voorbereid op de bevalling: heb nog geen tijd gemaakt om alle info over weeën,
voorweeën, de arbeid etc terug op te frissen, of me nog eens goed te verdiepen in de borstvoeding die ik ga geven.

Bevallen, nog zoiets waar ik eindeloos tegenop zie.

Hoe graag ik ook van al die kwalen af ben, ik ben nog niet voorbereid op ons meisje om te komen. Haar kleertjes liggen nog niet klaar, haar bedje is nog niet opgemaakt, we hebben zelfs nog geen matrasje, en soms begin ik te wanhopen dat ik het allemaal toch niet ga kunnen met 2. Vooral nu ik al zo oververmoeid ben. Wat een start!

Daarom zou ik graag nog een paar weken de tijd hebben om te rusten terwijl Roan in de opvang is, en opmijn gemakje haar komst voor te bereiden. Maar dan zonder schoppende benen.