Eitjes rapen

Laat me met het leuke beginnen: deze morgen voor onze man een heleboel eitjes en kuikentjes verstopt. We hebben enkele kartonnen eieren gekocht die we met dieren hebben gevuld. Roan is gek op dieren en kent ze allemaal bij naam, dus hebben we zijn verzameling nog wat uitgebreid. Die eieren hebben we samen met een heleboel andere (ook chocolade) eieren in het gras gelegd.... maar toen we onze man erbij haalden met een mandje om alles in op te bergen, was hij helemaal niet geïnteresseerd in het hele gebeuren. Hij vond het veel leuker om gewoon in de tuin te spelen en naar de kippen te gaan kijken.... Enkel de kuikentjes legde hij mooi in zijn mandje, de rest liet hij liggen (hij kent nog geen chocolade, laat staan chocolade eitjes....). De grote eieren hebben we dan maar zelf opengemaakt voor hem om zijn dieren te tonen en die nam hij wel meteen aan. Maar toch....  Later op de dag gingen we naar mijn ouders waar ook eitjes waren gelegd. Op den duur ging hij ze wel verzamelen... om ze wat later.... in de vuilbak te gooien! Opgeruimd staat netjes dacht hij! We hebben er allemaal hartelijk om gelachen. Tot hij toch een chocolade eitje te proeven kreeg.... ik vrees dat we de berg chocolade die we nu in huis hebben best verstoppen. Eén chocoholic in huis is al voldoende!

Tot daar het paasverhaal :)

De laatste dagen slaapt Roan erg slecht. Een hele periode heeft hij mooi alle nachten doorgeslapen, de klok helemaal rond, maar de laatste 4 nachten wordt hij meermaals wakker. In het begin lukt het ons telkens hem meteen weer aan het slapen te krijgen door even op zijn hoofd te wrijven, en hem toe te spreken, maar later op de nacht wordt hij helemaal wakker en zet hij het op een huilen. Hij is dan niet meer te troosten. We weten niet wat er scheelt met hem. Zo kennen we hem echt niet. Vannacht zaten we zo tot 2 uur in de woonkamer met Roan op schoot en op de arm, maar hij bleef huilen, soms zachter, dan weer heel luid, alsof hij ergens last van had. Enkele nachten geleden moest hij zelfs overgeven, waarschijnlijk van het huilen. Overdag is hij echter 'normaal', en hij heeft geen koorts. Hij heeft (toevallig?) ook de laatste dagen erg veel last van eczeem op zijn wangen, had hij vroeger nooit, maar verder is er niets veranderd. We weten niet wat er scheelt, maar het is heeeeel vermoeiend en ik hoop dat hij gauw weer gewoon doorslaapt.

Intussen begint hij een beetje te begrijpen dat er iets met mijn buik aan de hand is. Als we spreken over zus, of baby, of onze mie haar naam zeggen, dan wijst hij sinds gisteren naar mijn buik! Dat is al een hele stap! Ik heb ondertussen 4 baby-op-komst-boekjes gekocht waaruit ik elke dag wel vertel. Ik raad ze ook elke zwangere mama aan, want zelfs al lijkt je peutertje er niets van te begrijpen, ik ben er zeker van dat het wel iets doet. Misschien staan ze onbewust toch wat sterker op de dag dat alles verandert, of vallen de puzzelstukjes sneller in elkaar. De boekjes die ik graag vertel: "za-za's baby broertje" (mama zebra is zwanger en vertrekt wat later naar het ziekenhuis, dan is er plots een babyzebra bij en komen veel mensen op bezoek...), "het grote babyboek" (eerst worden de dieren en hun jongen met mooie prenten voorgesteld, dan zie je dat de baby geboren is en Jos mag hem ook eens dragen...), "wat zit er in je buik mama" (heel leuk flapboekje waarbij het peutertje de buik van mama openflapt en kijkt wat er in zit: een inktvis? Een aap? Een paard? neen, het is een..... - Roan is gek op dit boekje, roept telkens luid 'NEEEN'), en "Kas krijgt een zusje" (hier worden de spulletjes van de baby vergeleken met de spulletjes die grote broer heeft, ook wordt het thema 'jaloers' even aangehaald). Ik vind allevier de boekjes erg waardevol, ze staan te pronken op de kast want Roan mag ze nog niet zelf nemen! Hij vraagt er erg veel naar! Ik lees trouwens nooit het verhaal zoals het geschreven staat, vertel gewoon met mijn woorden wat ik zie in taal die Roan zo goed mogelijk begrijpt. En we benoemen de dingen op de prenten zoals hij het altijd leuk vindt! De boekjes vind je bij bol.com.

Ja die zus.... ik moet bekennen: ze mag komen!

Ik weet dat het nog te vroeg is, en ik wil ook dat ze pas komt wanneer ze voldragen is, gezond en sterk, en zeker niet in de couveuse moet, maar ik ben het beu! Ik geniet enorm van het gedraai en gekrol in mijn buik en zal dat missen als onze mie eruit is, nooit meer zwanger nadien.... het voortdurend meedragen van zo'n kindje vind ik fantastisch, maar verder.... Ik heb nu zoveel last van nachtelijke zwangerschapskwalen dat ik amper nog aan slaap kom. Als het meezit, slaap ik 4 uur, de laatste nachten niet meer dan 3, en nu zit ik alweer op. Ik heb last van PLMD, een kwaal waarbij mijn benen voortdurend schokkende bewegingen maken zodra ik ga liggen. Het stopt als ik rechtsta, het begint meteen opnieuw wanneer ik weer ga liggen, en slapen is dan onmogelijk, het is als slapen wanneer je de hik hebt. Ik ben oververmoeid. Ik heb het gevoel geen goeie moeder voor Roan te kunnen zijn, geen goede partner voor JL die heel goed voor me zorgt en heel veel overneemt. En dit moet ik nog 7 of 8 weken volhouden, als ze het tot week 40 trekt! Erger nog, toen ik zwanger was van Roan had ik dezelfde kwaal en ik weet dat ze alleen maar erger wordt naar het einde toe, op het eind sliep ik nog één uur per nacht. Natuurlijk bevallen was daardoor onmogelijk geworden, ik was een wrak. En ik kijk er zo tegenop weer in een wrak te veranderen. Ik wil genieten, nu Roan nog extra tijd geven, en straks een uitgeruste mama zijn voor onze dochter waar ik zo naar uitkijk.

PLMD = periodic limb movement disorder

Vrolijk pasen allemaal!!!