Klop klop klop

klop klop klop....

Neen, het is niet de sint die aan de deur stond - wij relativeren het sintgebeuren nogal, zie in mijn praktijk genoeg kindjes die door de extreme druk meer beginnen stotteren of bedplassen, ik denk dat wij de sintviering zullen beperken tot mama die al sinterklaasliedjeszingend een taart bakt, papa die verkleed als piet op zijn mondharmonica speelt en Roan die een mijter opkrijgt en letterkoekjes mag rondstrooien in huis :)

Niet de sint dus en ook niet de vroedvrouw, want die ging gisteren langskomen en een uur na het afgesproken uur belde ze me op met de vraag te afspraak te verplaatsen, er was wat tussengekomen. Verdorie, ik was echt boos en teleurgesteld, begrijp dat vroedvrouwen makkelijk wat belangrijkers te doen hebben, maar ik had me zo verheugd op het nog eens horen kloppen van het hartje van ons konijn. Temeer dat ons konijn de laatste tijd al zo weinig aandacht krijgt nu onze wolf zijn hoektanden aan het krijgen is!

Dus heb ik een besluit genomen, iets dat ik in eerdere zwangerschappen nooit zou gewild hebben (een mens kan veranderen): ik heb een doppler gekocht, tweedehands voor een kleine prijs en we mogen er deze avond om - zo ben ik niet meer afhankelijk van de vroedvrouw als ik het hartje van kleine uk wil horen! En bovendien is eht zo één zoals de vroedvrouw heeft waarop het hartritme van de kleine man of meid verschijnt.

Meteen droomde ik erover vannacht. Het was een heel reële droom: we zetten het ding op mijn buik en vonden meteen het snelle hartslagje van onze beeb - maar toen vertraagde het en het bleef maar langzaam kloppen..... hele scenario's van mogelijk hartfalen gingen door me heen en toen werd ik gelukkig wakker.

Hopelijk vanavond een goedwerkend toestel en een goedkloppend hartje dat me weer helemaal geruststelt - klop klop klop