Een hartje en een hartendief

vandaag ging ik voor een eerste gesprek bij de vroedvrouw, ik was weer erg benieuwd of ik het hartje ging te horen krijgen. De vroedvrouw verwittigde mij dat dat op 10 weken niet altijd goed hoorbaar is, maar na eerst vooral mijn hartslag gehoord te hebben, hoorden we plots dat snelle ritme van ons kleintje. Weer een fantastisch gevoel, alles is nog altijd in orde, en overmorgen ben ik al 11 weken :) Mij baarmoeder ligt ook al 8 cm boven mijn schaambeen, of hoe zeg je dat?

En mijn hartendief? Mijn lieve ventje blijft een vrolijke kapoen. Hij heeft al 3 dagen diarree maar het lijkt af te nemen, hij heeft gen koorts, drinkt en eet goed en lijkt er geen last van te hebben. Hij heeft weer enorme stappen gezet de laatste dagen en ik vind hem echt heel clever. Hij maakt vlot een houten puzzel van 10 stuks: pakt een diertje, kijkt op de plaat waar het hoort en brengt het dan naar de juiste plaats! En vaak lukt het hem het diertje er in te krijgen, wat wat motorische vaardigheid vraagt. Hij is ook slim genoeg om te draaien aan het stukje tot het past.

Ook gaat zijn woordenschat met sprongen vooruit. Elke dag komt hij nu met een nieuw woordje af: gisteren wees hij plots naar onze boom en zei 'boom' - ik schrok me rot, maar papa had hem de dag daarvoor dat woord voorgezegd, bleek later. Baba is ballon, buba is bumba, koe zegt hij en soms boe enzovoort enzovoort. Hij heeft het spreken nu goed door en geniet ervan woordjes te leren en hardop te zeggen. Zijn lievelingswoord is nog steeds 'bal'. Hij heeft zo'n grappig stemmetje :)

En Roan die nooit bang was, is nu wel soms bang. Wanneer het nog donker in de kamer is, is hij erg voorzichtig, en gaat pas echt de ruimte in wanneer ik het licht aandoe. En ook is hij plots bang geworden van ballonnen, zo vreemd want deze zomer speelde hij daar zo graag mee. Het was een tijdje geleden en ik had papa gevraagd nog eens een ballon voor hem op te blazen. Vond hij dat nu zo vreemd dat uit dat kleine platte ballonnetje zo'n grote ballon kwam, of was het omdat papa daarna even die ballon in de richting van zijn hoofdje had gedaan, nogal plots en enthousiast.... hij wil de ballon niet meer in zijn buurt hebben. Hij wijst er wel naar 'baba', 'baba', maar als ik hem neem draait hij zich om en begint hij te zeuren. Ik laat het maar zo en forceer hem niet, binnenkort zal hij wel weer uit zichzelf naar de ballon toegaan.

Want Roan is ook een erg stoere jongen: de laatste dagen doet hij niet liever dan zware dingen boven zijn hoofd tillen, zijn wheely bug, zijn garage.... al wat groter is dan hij tilt hij boven zijn hoofd! En soms gaat hij wel eens over zijn smikkel :)

Ik merk dat ik, door zoveel afgeleid te worden door Roan, veel minder met mijn zwangerschap bezig ben dan de vorige keer en dat vind ik wel spijtig. Vorige keer ging ik vaak rusten en legde ik mijn hand op mijn buik en dacht en droomde ik van ons kleintje.... nu heb ik die tijd niet meer en 's avonds val ik bekaf in slaap. Hoop dat er toch terug meer tijd komt om gewoon te rusten en te liggen en te dromen en te voelen....