Mijn engeltje

Ik ben wat streng geweest voor onze kleine man in mijn vorig blog en wil dat rechtzetten. Na zijn monsterlijk moeilijke dag (toen hij ook nog eens ziek bleek te zijn), is hij weer veranderd in dat lieve deugnietengeltje dat ik zo gewoon ben: altijd vrolijk, altijd klaar voor een goeie grap, en knuffeltjes en zoentjes dat ik ervan smelt. Nee, hij is eigenlijk niet meer 'stout' geweest - ja, natuurlijk doet hij graag de kasten en schuiven open en loopt hij nog steeds achter onze poes aan om aan haar staart te trekken, maar daar moet ik heimelijk om glimlachen. Gelukkig is het een ondernemend ventje, denk ik dan, zal hem later wel van pas komen :) Ja, onze man is gewoon een lief (b) engeltje waar ik gek op ben.

En hoe gaat het met mijn zwangerschap in combinatie met levendige Roan?

Om 19.00 uur gaat hij slapen en ben ik uitgeteld voor de rest van de avond, ik krijg dan echt niets meer gedaan.

Om 22.00 uur maken we hem wakker voor een laatste fles want anders wordt hij nog in de nacht wakker en dat wil ik niet. Hij drinkt en valt meteen weer in slaap, en wij ook :)

Om 6 uur 's morgens wordt hij vrolijk en zingend wakker. Hij heeft dan ook echt een volle luier, soms zelfs met nat rompertje. We moeten hem dan helemaal verversen en ik word van de inspanning kotsmisselijk. Daarna allemaal nog tot half 8 in bed, maar Roan blijft tot 7 uur zingen en tateren, om dan in slaap te vallen zodat we hem om half 8 moeten wakker maken.

Tijdens de voormiddag gaat het eigenlijk wel goed met me, dan heb ik ook veel energie en krijg ik veel gedaan. Ofwel werk ik, ofwel is Roan bij me. Als hij slaapt, probeer ik wat mee te rusten.

Na de middag word ik weer misselijk. Als Roan er dan is, heb ik het wel zwaar. Hopelijk doet hij een lange middagdut, maar soms is hij al na een uur wakker. Tegenwoordig zet ik me in de schommelstoel, hij komt dan graag op mijn schoot zitten om liedjes te zingen of boekjes te kijken. Hij vindt dat wel leuk, pakt mijn hand en brengt me naar de schommelstoel als hij er behoefte aan heeft.

Maar ik blijf misselijk en krijg er soms nog migraine bij. Ik ben dan opgelucht als mijn partner rond 17 uur van zijn werk thuis komt. Het is dan nog even volhouden tot onze man in bed ligt. 3 dagen per week werk ik in de namiddag tot 19.00 uur, dat vind ik eigenlijk nu ook wel zwaar, toch als ik me misselijk voel.

Over 3 weken krijgen we de volgende echo. Ik vind het eigenlijk wel spannend, omdat het echt een grondige echo wordt om te kijken of alles in orde lijkt met ons kleintje. Ik hoop het echt, kijk er eigenlijk erg naar uit.