Champagne met Roan

Vorige week zijn we een week met Roan naar de Champagnestreek gegaan. We hadden van een BB-vriendin een goeie tip gekregen van een adresje in Colombé-le-Sec; een 50-tal km van Troyes. Het was een gîte bij een champagneboer die woont in een authentiek gebouw waar vroeger de monniken van Clairvaux woonden en hun champagne brouwden. Aan het mooie gebouw was een prachtige kelder en een kapel en de tuin errond was prachtig. Een rustige en prachtige omgeving, fantastisch weer, vriendelijk gastgezin, wat wil je nog meer.

We hadden het zo geregeld dat we zouden rijden wanneer Roan sliep en voldoende halt zouden houden zodat vooral Roan de benen eens kon strekken. Dat was tamelijk goed verlopen, maar het laatste uurtje begon hij toch te zeuren. Dan maar voor het eerst, en tegen al onze opvoedingsideeën die we ooit hadden gemaakt in, de auto-dvd-speler aangezet met een filmpje van babyTV – en dat werkte: we hebben er de hele vakantie gebruik van gemaakt telkens we een langere afstand moesten afleggen, want Roan zit nu eenmaal niet graag stil in de auto.

Eens aangekomen was Roan zoals verwacht overprikkeld, en de eerste avond heeft hij niet voor 22 uur willen slapen, er was zoveel nieuw te beleven, zoveel dingen te zien. Uiteindelijk hebben we zijn bedje bij ons in de woonkamer gezet en lieten we hem daarin spelen tot hij in slaap viel. De volgende dagen heeft hij goed geslapen!

Roan is altijd erg vroeg wakker, vaak al om 6, en dan deden we zoals thuis: mama of papa stond op met Roan, de ander mocht wat langer uitslapen, en Roan ging terug in bed rond  8.30 om nog anderhalf uurtje te slapen. Daarna vertrokken we om een stadje te bezoeken of om een lange wandeling te maken tussen de wijngaarden (of heet dat hier champagnegaarden?).  Roan sliep dan weer even in de auto of tijdens het wandelen (zie foto) en deed nog een lange dut eens we weer in de gîte waren.

Het waren 7 heerlijke en ontspannen dagen en we hadden spijt dat we niet langer hadden geboekt. We vreesden dat Roan erg slecht zou slapen en dat we na een week aan het eind van ons Latijn zouden zijn, maar dat was helemaal niet het geval.

Roan vond het allemaal zalig, hij gaat graag op stap maar genoot ook van het spelen in het gras bij het paard en met de poes, en hij leerde heel lang zonder steun op zijn beentjes te staan en is ontzettend fier. Nu moet hij wel gaan stappen denken we.

Thuiskomen was voor Roan ook vreemd, hij herkende ons huis wel, maar keek heel aandachtig rond, om dan de dingen precies zo te doen zoals hij ze deed voor we vertrokken: wijzen naar de slingers en de kaartjes, eens slaan op de ballon, de appelsien uit de fruitmand nemen,…. En hij kon weer niet in slaap geraken, zijn eerste nacht weer thuis was heel onrustig.

De laatste dagen heeft Roan plots grote honger ’s nachts: hij komt weer tweemaal per nacht voor een flesje terwijl hij voordien quasi doorsliep….. na elk flesje valt hij gelukkig weer snel in slaap.

Bij de foto’s 10 nieuwe vakantiefoto’s! En een dikke merci voor Tonja!