Roan 1 jaar

Roan is een fantastisch kereltje en dat mag geweten worden, ik ben zo fier op hem. Het moeilijke slapen lijkt voorbij: Roan slaapt vrijwel meteen in, huilt niet meer voor het slapen gaan en doet 2 tot 3 slaapjes overdag omdat hij te actief is om lang aan één stuk wakker te blijven. Hierin lijkt hij wat op de mama die ook als kind heel actief was maar ook veel slaap nodig had. Roan heeft zich hier lang tegen verzet, maar nu niet meer, en daardoor is hij de laatste tijd ook erg welgezind (als hij moe is, is hij een heuse mopperkont). Ook ’s avonds kunnen we hem met moeite langer dan tot 19 uur wakker houden, en dan slaapt hij tot 5. Dan geven we hem vaak nog een flesje om dan weer te gaan slapen, maar dan wordt hij wel elk half uurtje eens wakker om dan om half 7 helemaal wakker te zijn, soms ook vroeger.

Zijn oorontsteking door hardnekkige bacterie lijkt voorbij! Na de laatste antibioticakuur van een maand geleden, is hij niet meer hervallen! Oef! Want we zagen door de bomen het bos niet meer. Hij hoest nog altijd veel en we aerosollen toch één of twee keer per dag, maar ziek is hij niet meer geweest, touch wood!

Tussen zijn 10 en 12 maanden, heeft Roan een periode van frustratie gehad, hij wou zoveel kunnen en kon het nog niet en dat maakte hem boos. Hij was snel kwaad als hij zijn zin niet kreeg, en ‘neen’ wil hij nog steeds niet begrijpen. In die periode sliep hij ook slechter en ging hij vaak een gevecht aan met ons over alles en nog wat. Hij heeft zelfs een week lang gebruld, elke keer dat we hem te slapen legden, doodmoe maar niet willen slapen – maar de laatste weken is hij veel gemakkelijker. Hij blijft een vrolijk ventje dat in alles wel een grap ziet, heel sociaal (als er bezoek komt zorgt hij ervoor dat hij met iedereen apart eens contact heeft gehad en iedereen is gek op hem, en hij deelt ook alles nog met andere kindjes of met ons), heel temperamentvol (sterk willetje – je kan hem niets doen doen dat hij niet wil en hij kan heeeeel boos zijn, zijn vuistjes ballen en zijn hele lichaam opspannen), een stoer en krachtig ventje. Hij is een pluk-de-dag-type, lijkt nooit bang voor iets. Toch is hij ook niet onvoorzichtig of lomp, hoewel hij heel wild kan zijn, als hij ééns ergens tegen gebotst is, dan lijkt hij hieruit te leren want een tweede keer komt het niet voor – hoewel we hem niet speciaal zien 'opletten'. Roan blijft een levendig en energiek mannetje dat veel aandacht vraagt – hij wil al zijn ervaringen het liefst delen met een ander. Als ik bij hem ben, is hij steeds bij mij en wil hij ook graag gepakt worden (dat is vooral als ik wat anders te doen heb, vb. in de keuken – hij wil gewoon dat ik met hem bezig ben), of samen spelen. Van babysits maakt hij geen probleem, integendeel, die meisjes hebben altijd veel aandacht voor hem. Maar soms wordt hij heel boos als ik van hem wegga – niet uit verlatingsangst zoals het zijn leeftijd zou betamen, maar omdat hij zijn zin niet krijgt: mama MOET bij hem zijn – Roan, kan heel eisend zijn naar mij toe. Ergens voel ik me daardoor geflatteerd, maar het mag geen extreme proporties aannemen.

Op motorisch vlak zien we hem elke dag vooruit gaan, al wat hij al kan, kan hij de volgende dag nog beter. Hij loopt vlot aan de handjes, staat al korte tijd los, kruipt supersnel op berenloopwijze, trekt zich overal aan recht om de dingen te nemen waar hij niet aan mag,… en hij heeft dit weekend leren schoppen tegen een bal, met zijn voetje dus, heel grappig! En hij rolt met ons balletjes heen en weer.

Fijnmotorisch is hij al altijd erg sterk geweest. Het liefst prutst hij aan kleine dingetjes. We laten hem meer en meer alleen eten en drinken uit een rietjesbeker, maar het meeste belandt nog op de grond, daar maakt hij graag een spelletje van. Hij begrijpt dat puzzelstukjes ergens in horen en brengt het juiste stukje naar de juiste plaats. Hij plaatst stapelbekers in elkaar. Een blokjestoren omgooien doet hij het liefst van al.  Ik vind dat hij ook zachter en gecontroleerder in zijn bewegingen wordt. Voordien gaf hij nog hele brute bijtzoenen (we kregen zelfs de opmerking van het kdv dat hij de baby’s beet…), nu doet hij het weer zachter en zegt ‘aaaa’ erbij. Als hij moe is, wordt hij wilder en bruter en durft hij wel eens uit puur enthousiasme een stuk speelgoed op mijn hoofd slaan. En hem verzorgen gaat de ene keer vlot, de andere keer NIET, dan spartelt hij wild om zich heen en kan ik hem niet tegen houden zich te draaien.

Zijn taalontwikkeling verloopt volgens mij goed: Roan begrijpt vooral heel goed: hij wijst naar de dingen die we benoemen en voert ook opdrachtjes uit, vb. de bal zoeken en aan mama geven. Zijn speelgoed kent hij bij naam, ook de dieren in huis. Wat taalexpressie betreft, merk ik dat hij 3 woorden vaak zegt: mama, kij(k) en daa(r), ook ‘kijk da’ na elkaar. Soms zegt hij ‘ki’ tegen de kippen en ‘kike’ tegen zijn kikker, ‘dangdang’ voor ‘danku’ wanneer hij iets krijgt. Tegen de slingers die hier voor zijn verjaardag hangen lijkt hij ‘ting ting’ te zeggen, tegen zijn kaartjes ‘ka’, en tegen de krokodil zegt hij iets drielettergrepig dat lijkt op ‘kokoki’ of zo. Grappig. Soms zegt hij een woordje plots na, maar dan voor één keer; zoals danku, kapoen, gedaan, wij verschieten ons te pletter maar hij wil dat dan nadien niet meer herhalen. Hij lijkt vooral de klanken achterin zijn mond te gebruiken – een reden voor mama om wat te spelen met liptrillen en blazen en tongspelletjes te doen…. Hij kan al tongklakken en brr zeggen met zijn lipjes! Roan loopt nog vaak met een tutje, we nemen ons wel voor het tutje overdag weg te nemen maar vergeten het telkens – dat is waarschijnlijk de reden dat hij zijn klanken vooraan niet zoveel oefent, het tutje zit zijn tongpuntje in de weg! Dus meteen die tut uit nu! Verder kijkt hij erg graag in boekjes, wijst hij prentjes aan die we benoemen en kijkt hij graag in het liedjesboek dat ikzelf in elkaar stak met leuke prenten en wel 50 gekende kinderliedjes.

Ik vind hem eigenlijk wel een slim mannetje dat veel interesse heeft in nieuwe dingen en daardoor de oude dingen ook snel beu is. Hij speelt met van alles en nog wat maar niet zo lang met één ding.  Het liefst wijst hij naar alles wat hij om hem heen ziet, terwijl iemand met hem rondloopt.

En hij heeft zulke mooie kaakjes en zo’n leuk smoeltje J

Tot slot: vandaag gingen we op consultatie bij kind en gezin/ Roan weegt 10 kg 540 gram, is 77 cm groot en hoofomtrek is 47,5. Allemaal netjes boven de middellijn. Hij heeft 2 prikken gehad, gaf geen kik bij de eerste en bij de tweede reageerde hij boos op het moment zelf. Meteen erna ging dat vingertje weer de lucht in om alle nieuwe dingen om zich heen aan te wijzen. En de plakkers hebben niet lang op zijn beentje geplakt.

En mama voelt zich een pak beter dan enkele weken geleden, met Roan die rustiger is, beter slaapt en de zorgen om Petrouschka die voorbij zijn. Ik voel dat er veel veranderd is.