Fietsen en toch niet kruipen, vallen en alles of niets mannetje

Vandaag ben ik voor het eerst met Roan gaan fietsen, papa was ook mee natuurlijk, om te supporteren, want ik vond het best wel spannend. Roan zat in een stoeltje vooraan. Toen we hem erin zetten, protesteerde hij even, weeral zitten, 'ik word liever gepakt'. Maar eens weg werd hij laaiend enthousiast, hij begon er zelf bij te zingen, en stil zitten deed hij ook al niet. Ik voelde me wel veilig, en het fietsen op zich ging wel met wat minder beenruimte. Was wel bang dat andere weggebruikers plots rare dingen zouden gaan doen.... Nu nog oefenen om Roan alleen in en uit het stoeltje te krijgen. Dit doen we nog!

Er verandert en gebeurt weer zoveel de laatste tijd. Plots kan Roan iets, en even later doet hij wat anders. Zo ook met kruipen - één dag heeft hij gekropen zoals het hoort, maar even latert ontdekte hij dat hij op handen en voeten sneller vooruitraakt dus nu kruipt hij zo, en niet meer op handen en knietjes. Ach, als hij maar geraakt waar hij zijn wil :)

Hij gaat nog steeds erg moeilijk slapen - morgen toch nog eens zijn oortjes checken bij de dokter, hoewel hij nog steeds die antibiotica neemt. Is het de hitte? Telkens we hem wegleggen gaat hij meteen in zijn bedje staan. Dan kan hij alles overschouwen. Toch is hij dan doodmoe - maar de wil te gaan staan is sterker dan hemzelf. Vannacht deed hij het ook, weer enkele uren met hem naar beneden omdat meneer niet wou slapen. Tot hij in mijn armen in slaap valt. Als we de moed hebben, leggen we hem telkens weer in zijn bedje neer, maar dat kan tot 20 keer oplopen, of langer dan een uur duren, en dan heeft het geen zin meer denk ik, dan kunnen we hem beter even al spelend tot rust laten komen. Huilen doet hij niet echt, hij protesteert eerder.

Roan is echt een mannetje van 'alles of niks' - want ofwel valt hij uitgeput meteen in slaap, ofwel wordt het een heel gevecht.

En gisteren heeft hij echt een zware val gemaakt - hij stond recht in zijn bedje te duwen tegen de zijkant van zijn bed, en die viel er plots uit, Roan is recht naar voor uit zijn bed gevallen, op die houten tralies. Hij heeft een flinke buil op zijn hoofd en we waren allemaal flink verschoten. Roan zijn bedje is een familiebed dat mijn vader 27 jaar geleden gemaakt heeft en dat van kind naar kind ging, en al heel wat heeft meegemaakt. Blijkbaar was het minder stevig dan we dachten. Papa heeft meteen het bed verstevigd en nu kan er echt niets meer mee gebeuren.

Wat later op de dag is hij nog eens gevallen, gewoon in het gras, en we konden nergens een hard stukje vinden, maar toch heeft hij een tweede buil!

Vanmorgen hebben we tweedehands de toettoet garage van Vtech gekocht, voor minder dan de helft van de prijs en helemaal nieuw! Hij heeft er al veel mee gespeeld, vind het een leuk cadeau!

Wens jullie allemaal fijne dagen met dit zalige weer!