Vandaag is Roan officieel gaan kruipen: hij tijgert al enige tijd doorheen onze woonplaats, maar deze morgen zette hij zich plots op handen en knietjes en kroop alsof hij het altijd al zo gedaan heeft! Wauw, mama is fier, weer een enorme stap!
Verder blijft hij volop wijzen naar de dingen die hij ziet of die ik benoem, vaak met succes :) En hij zegt een aantal woordjes: mama (maar mama betekent eerder 'ik wil iets' dan dat hij het tegen mij zegt), dada, kij/tij voor 'kijk' en ki voor kip!
Hij heeft nog steeds erge oorpijn en het slapen is nog steeds verstoord - maar hij maakt geen koorts. Vanmorgen toch maar naar de neus-keel-oorarts gebeld die zei dat we de jongen niet langer moeten laten lijden en beter toch de antibiotica opstarten. Daar beginnen we dus ook mee vandaag. Nu maar hopen dat hij er niet te veel bijwerkingen van heeft want hij moet ze 10 dagen nemen. En hopelijk zijn we dan van de oorontstekingen af!
veel liefs van deze fiere mama!
reacties (0)