Altijd maar moe en misselijk

Vanaf de 5e week heb ik te dealen met de beruchte zwangerschapskwaaltjes als extreme moeheid en helaas ook dagelijks misselijk. Dat laatste vind ik moeilijk om mee om te gaan.
Al vrij snel begonnen mijn darmen zich op te zetten.
Met een week op 7 werd ik werkelijk geteisterd door een buikgriep, daarna flink verkouden en benauwd.
Ik ben wel in blije verwachting en wilde al maandenlang sinds de miskraam niets liever.
Maar ik kijk zo uit na het echte genieten.
Nadat de misselijkheid is weggezakt en ik mijn energie weer terug heb.
Nu bij 9-10 weken is energie level echt nul komma nul.

Tot die tijd houd ik me zo rustig mogelijk.
Go with the flow....

Houdt in dat ik waar ik maar kan mijn rust pak. Regelmatig kleine beetjes eten onderdrukt mijn misselijkheid.
In de morgen wel vrijwel altijd een paar keer de wc pot van binnen bestuderen. En als ik pech heb ook rond het avondeten.
Dat is zo smerig...! Hoe dan ook, ik hoop na een aantal weken doorbijten dat de klachten over een paar weken tot een maandje mogen verminderen.
Ik heb een vriendin die een goede maand verder is. Helaas lijkt voor haar de vlieger niet op te gaan:
Zij wordt geteisterd door een extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid en houd vrijwel niets binnen.
Waardoor het kindje ahw de moeder 'opeet'...
Ik kan voor haar alleen maar het beste hopen.

Inmiddels heb ik afgelopen week mijn kids op de hoogte gebracht. Zij moeten nog erg wennen aan het idee.
Natuurlijk begon hun vader, mijn ex man gisteravond nare opmerkingen te maken over mijn vriend.
Iedereen is onvolmaakt. Maar mijn ex lijkt ons het licht niet te gunnen.
Nu zitten de 2 Kids een weekend om de week bij hun vader.

Ik focus met nu op de jongste en de ongeborene die in mijn buik mag doorgroeien.
Voor iedere dag dat wel doorkomen ben ik heel dankbaar.
Ik laat de negativiteit uit mijn omgeving voor wat hij is. En geniet van het prille leventje wat ik kan.