Ik ben op mijn mooist

Ja ja, dat vind manlief althans. Persoonlijk vond ik me de vorige zwangerschap rond deze tijd nog net wat mooier, toen had ik enorme boobs, leek wel pamela anderson, nu zijn ze wel groot, maar niet meer zo mooi rond als destijds hahaha.

Maar ik ben het met hem eens, mijn buik is huge, heerlijk rond, en ik voel me trots elke keer als ik in de spiegel kijk. Nog 7,5 week, dan is de uitgerekende datum alweer. Enerzijds kijk ik er enorm naar uit, eindelijk mijn 2de dochter in mijn armen, eindelijk weer BV mogen geven, mijn gezin compleet.
Anderzijds is dit mijn laatste zwangerschap, en weet ik hoe enorm ik die buik ga missen (ondanks alle kwaaltjes!). Vorige keer was dat gemis er al vanaf het moment dat ze geboren was, ik had zo weer zwanger willen worden hahaha.

Mijn meisje lief is zo ontzettend schattig en lief de laatste tijd. Echt, ik geniet intens van haar! Wat een geluk dat ik nu thuis mag zitten en dagelijks met haar kan knuffelen en spelen. Liedjes zingen is haar favoriet, dagelijks zingt ze met me mee, ze kent er echt al aardig wat. Niet dat ze alle teksten meezingt, maar de woorden die ze zingt, zingt ze op het goede moment, en in de juiste toonhoogte, zo cute!!!

Schaapje schaapje .......... wol
Ja..... ja........... vol
.....................meester
......................vrouw
......................kindje bibbert ...............kou
Schaapje schaapje .......... wol
Ja..... ja........... vol

Zo iets dus.

Manlief is een spoedcursus bevallen aan het volgen, heb er vanalles over uitgeprint, en hij begint er nu interesse in te krijgen, hij begrijpt dat de kans op een KS niet zo groot is en ik dit erg graag wilt. Hij zelf (en mijn vader) zouden dolgraag zien dat het een KS wordt, dat voelt voor hun veiliger hahaha, mannen!

Volgende week een afscheid"feest" op mijn werk, heel raar voelt dat. Ik heb er 7 maanden gewerkt, daarna 3 maanden afwezig en toch een afscheid. Hoop dat ik echt kans heb op die baan, zou zo geweldig zijn voor ons! We hebben berekend dat manlief dan lekker thuis kan blijven voor de kids zorgen, en dat zou ik echt heel fijn vinden, thuiskomen in een schoon huis, eten op het vuur en twee gelukkige dochters die thuis de aandacht krijgen die ze verdienen.

Paps hoort rond de uitgerekende datum hoe het met de kanker ervoor staat. Merk dat ik dat erg jammer vind, vrees zelf dat het nog niet weg is, en dan begint de stress en negatieve tijd weer terwijl we juist zo gelukkig kunnen zijn met ons nieuwe gezinslid. Maar probeer me er niet te druk om te maken, ik kan er niets aan doen, en misschien is het wonder geschied, is hij genezen!

Mijn zusje is nu ook echt bezig met zwanger worden, helaas ook PCOS, en ik duim heel hard dat ze nog voor de bevalling zwanger wordt, zou zo fijn zijn! Duimen jullie voor me mee? Ook trouwens voor al die andere meiden hier die al zo lang wachten op hun wondertje en waar ik zoveel bewondering voor heb. Jullie zijn en blijven in mijn gedachte!

Dikke knuf van mij:)