Met de fiets gevallen terwijl ik 30 weken zwanger ben, wat een oen ben ik ook!

Hoe stom kan je zijn he! Ik wilde graag fietsen vandaag, was mooi weer en lopen gaat niet meer zo goed door de BI dus wilde graag fietsen. Manlief met dochter voor, ik erachter. Heeeerlijk! Zonnetje in mijn gezicht, en dan opeens een paal in de weg, oeps! Ging er nog net tegenaan met mijn trapper, maar het ging nog goed. Had het hele paaltje niet gezien! Manlief vraagt nog of ik wel echt wel verder wil / kan fietsen, maar ik wil graag door.

We gaan verder, lekker door de weilanden, over de brug naar beneden, en manlief remt alvast wat af voor de komende bocht. REMT AF??? Chips, ik kom wel heeeel dicht bij zo. Dan maar flink remmen, echter te had met mijn voorrem waardoor mijn fiets blokkeerd en ik ineens in de berm lig, bijna naar beneden rol.

Je had manlief moeten zien! Jeetje, hij schrok zich echt lam. En ik wist dat mijn buik in orde was, deze had de grond niet eens geraakt, dus was al bezig mijn fiets op te pakken. LAAT DIE FIETS LIGGEN! kijk nu eerst even naar jezelf, gaat het goed? met de baby? heb je pijn? Totale paniek.

Nou ja, ik bleef maar zeggen dat het goed was (voelde ook niets dat er op wees dat ik wat had) en heb plechtig moeten beloven niet meer te fietsen deze zwangerschap.

Thuis aangekomen even gaan zitten en...........beebje meldde zich meteen, zucht van verlichting. Ze heeft zich gewoon net zo vaak als anders laten horen vandaag, wat wil zeggen bijna elk uur, en buik voelt ook ok. Maar, benen zitten onder de blauwe plekken, nou ja, paars is een beter woord. Ook meisje lief was ook erg geschrokken, bleef maar zeggen dat ik gevallen was, au had, vieze handen (van het vallen) broek vies etc.

Arme lieverds, heb ze echt heel erg laten schrikken! Zelf ben ik vrij rustig gebleven, allang blij dat mijn buik het er goed vanaf bracht, maar besefte me we dat dit het leven van mijn beebje had kunnen kosten.

Moest het even delen, gaat goed hoor met me, maar baal er zo van! Wilde volgende week in de vakantie lekker op de fiets de hort op, maar besef me dat dit niet goed gaat aangezien ik gewoonweg niet zo handig meer ben met die dikken buik en mijn afwezigheid.


Wilde nog even laten weten dat het gelukkig goed gaat met de beeb:) Heb wel voor de zekerheid nog de VK gebeld en mocht langskomen als ik wilde, maar zolang ik haar voelde, geen harde buiken had of bloedverlies hadden zij niet het idee dat er kwaad geschied was.

Gelukkig geen van 3 gehad, al ben ik wel allerter, als ik haar een uur of 2 niet voel wordt ik erg onrustig, waar ze dan weer zelf wakker van wordt:wub

En ik? Spierpijn valt mee, maar mijn benen zien er niet uit!!!! Donkerpaarse plekken die er echt niet charmant uitzien en volgende week wilde ik nog wel de hele week in het zwembad liggen:sad

Helaas pindakaas, manlief heeft een nieuwe bijnaam voor me: Marsupilami:tongue