Morgen weer werken

Ik ben verdrietig. Een brok in mijn keel een steen in mijn maag.
Een
afscheid van totaal moederschap voor de laatste keer voltijds moeder
kunnen zijn deze afgelopen periode. Er staat mij drukte te wachten met
een baan en toch hoop ik mijn prioriteit bij mijn gezin te houden en dat
ik niet verzand in huishouden en werk. Afscheid ook van M....of
eigenlijk loslaten van haar. Overlaten aan een ander, al is het bij mijn man.
Mijn lieve meisje. Vandaag lekker geknuffeld, dat zachte lijfje tegen
mij aan, die wangetjes. Gezongen voor jou en een lachend gezichtje kreeg
ik terug, het pruttelen van je eerste klanken die ik mocht horen. Het
gaat goed, de laatste anderhalve week gaat het zo goed en nu moet ik je
loslaten. Een kleine stap, maar het voelt zo erg.
Je bent rustig..en zo schattig. Meisje het doet mij pijn en ik wil een potje huilen...
Afgelopen
week had ik er nog zin in en nu wil ik het liefst thuis blijven. Ik
ga....en ik zal het vast weer leuk vinden, maar nu vind ik het erg
moeilijk om mij om te draaien en weg te gaan....