Hondsmoe maar ook zoooo blij

Vele uren in de dagen en de afgelopen weken, maanden....gingen op aan huilen, veelal krijsen er was iets maar wat? Dat mag Joost weten, maar mama wist het niet.
Eerst leek de probiotica te helpen, omdat de antibiotica na mijn infectie haar darmen overhoop hadden gegooid, toen dat niet afdoende hielp...wisten we het even niet meer. Op een dag was je zo onrustig wel 7 uren lang. Toen dacht ik, zo kan het niet ik neem je mee naar de chiropractor. Deze vond iets in je rug, waar je heel erg om moest huilen als hij eraan zat. Steeds maar weer, dus dat was duidelijk. Hij masseerde deze wervel (6/7e wervel was wat stijfheid te voelen volgens hem) en vervolgens ging het een 4-tal dagen goed met je. Tot de 2e keer dat je bij hem op bezoek bent geweest. Je was onrustiger, je moest ook overgeven (ziek?) maar de dagen erna bleef je weer onrustig en merkte mama dat ze van binnen stond te koken en zooooo kwaad werd, niet op jou, maar wel om dat huilen. Ik troostte je en praatte lief, maar ondertussen was er onder dat kalme water een kolkende zee, waarin mijn emoties tekeer gingen. Ik heb gehuild om jouw huilen en nu...
Sinds gisteren leg ik jou in de box en je speelt, bijna precies na een uurtje wakker te zijn laat je je horen en breng ik je op bed....en na 5 a 10 minuten slaap je. Je slaapt, je speelt, je lacht en je pruttelt tijdens het verschonen. Ik wist het, ik wist dat je geen vervelend kind was. IK WIST HET!!! Er was gewoon iets, iets dat je niet lekker zat.

Ik zie een meisje dat lekker in haar vel zit, dat goedlachs is en af en toe moet huilen, omdat ze moe is of omdat haar darmen even wat raar doen (want je laat scheten daar kan je papa niet eens tegenop) Je huilt om een reden en oooh meisje wat maak jij mij blij door gewoon, gewoon te zijn. Nu weet ik ook waar ik aan toe ben en lijkt er zowaar na 10 weken van inzet eindelijk een beetje ritme in te komen en kan ik je op gewoon baby- bedtijd in bedje stoppen.