Twijfelende huisarts

Laatst had ik het over die streptokokkenbacterie (GBS) Volgens de vk was het dus niet nodig dat ik een antibiotica kreeg, omdat mijn meisje wel besmet bleek na de geboorte, maar er niet ziek van was geworden. Dus... ik heb wel een actieve bacterie, maar die is niet zo actief dat het een gevaar voor de baby zijn gezondheid zal zijn.
Ik vond dit op zich nog wel een beter verhaal, dan een 'nee, heb je niet nodig die antibiotica.' Maar waterdicht vond ik het verhaal nu ook weer niet. Dus toch alles op kweek laten zetten gisteren bij de huisarts. Nu had ik mijn verhaal daar ook gedaan en zij vond het ook wat vreemd en twijfelde hoe het gbs-protocol op dit moment werkte. Was wel erg blij dat ze ook haar twijfels liet blijken. Ze gaat het dus voor mij uitzoeken en waarschijnlijk ook in overleg met mijn vk. Ik voel me gewoon toch een beetje afgepoeierd daar, daarbij helpt het ook niet dat ik van de 8 afspraken 6 verschillende vk's heb gezien. Voel me gewoon niet serieus genomen daar. Het interesseert me ook niet meer wie er bij de bevalling zal zijn, zolang ik mijn man maar bij me heb.

Vandaag had ik besloten om er een gezellig dagje van te maken samen met mijn meisje. Dus we zijn naar het zwembad geweest. We zouden gaan peuterzwemmen, maar het was zo enorm druk en door dat wachten, werd ze er niet gezelliger op dat we toch maar ons eigen plan getrokken hebben. We hebben geloof ik een kwartier gewoon gezwommen en gespetterd en voor de rest hoorde ik onderaan de grote glijbaan steeds: "Nog een keer!" Ik heb dus steeds trap mogen lopen en samen met haar van de glijbaan af mogen roetsjen. Zij had het helemaal naar d'r zin en kwam steeds proestend boven water, die mond wist ze maar niet dicht te houden, zelfs niet als ik zei dat ze dat mondje dicht moest houden. :-) De kleine waterrat. Ik voelde me zelf sinds jaren ook weer een verzopen kat en daarna...hebben we lekker een patatje mét genomen. Ze zat onderuitgezakt naar andere mensen te kijken, terwijl we op ons patatje moesten wachten, ze was helemaal bekaf van dat traplopen volgens mij. Ik trouwens ook.
Weet nu weer hoe echte bekkeninstabiliteit voelt, maar het is het dubbel en dwars waard geweest en ik kan er dit keer om lachen, want morgen gaat het vast weer goed. Ik ben er zelf nog steeds helemaal blij mee dat ik vandaag de boel, de boel heb gelaten en we er een gezellig dagje van hebben gemaakt.

Vanmiddag nog een kennisje op bezoek gehad met haar kindje en die meiden hadden nogal pret met elkaar. Ze waren aan het gieren van het lachen om hun eigen grapjes en heerlijk een troep aan het maken. Stelletje donderstenen bij elkaar.